سنجش و مقایسه کیفیت پیاده راه در محله های هفت حوض و مقدم شهر تهران

با اختراع خودروی شخصی و تولید روزافزون آن، چهره‌ی شهرها و نوع زندگی مردم دچار تغییراتی شد. فضای شهری که تا آن زمان بر اساس مقیاس انسانی و با توجه به حرکت کند عابر پیاده و سطح ادراک او تعریف می‌شد، از آن پس با مقیاس خودروها و با توجه به حرکت سریع و سطح ادراک از درون آن‌ها طراحی شد. رفته‌رفته وجود انسان به‌عنوان کاربر اصلی فضاهای شهری رو به فراموشی گذاشت. تجاوز به حریم پیاده و آمار بالای تصادفات منجر به مرگ عابرین، نتیجه تسلط کامل اتومبیل بر فضای شهری ماست. هدف ما در این تحقیق، بررسی کیفیت و مقایسه‌ پیاده‌راه‌ها در دو محله هفت‌حوض واقع در منطقه 8 و محله‌ مقدم واقع در منطقه 17 شهر تهران و ارائه راه‌کارهایی برای ارتقای سطح کیفی آن‌ها است. روش تحقیقی که در این پژوهش از آن استفاده شده، توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی و پیمایشی به همراه تهیه و تنظیم پرسش‌نامه است. در تدوین پرسش‌نامه از ده مؤلفه‌ اصلی استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که تقریباً اکثر معیارهای کیفی در محله‌ هفت‌حوض در سطحی متوسط و حتی بالاتر از متوسط ارزیابی شده است. در مورد مؤلفه‌های فرم و کالبد، آسایش و راحتی و تنوع با میانگین‌های 5/40، 8/19 و 2/15، نسبت به معیار مشابه در محله‌ مقدم با میزان 2/7، 5/10، 8/6 تفاوت زیادی بین دو محله مشاهده می‌شود و میانگین سایر مؤلفه‌ها نیز در این محله، وضعیت بهتری نسبت به محله‌ی مقدم دارد که نشان از طراحی مناسب معابر در محلهی پایدار هفت‌حوض به شیوه‌ای مطلوب و در مقابل فراموشی انسان پیاده به‌‌عنوان بخشی از مؤلفه‌ سازنده‌ی شهر در محله‌ی مقدم دارد. چندین راه‌کار از جمله اختصاص دادن زمین به فضای سبز و پارکینگ، مطالعات احداث خط دوچرخه، بهبود وضعیت روگذر و زیرگذرها و تعریض معابر و اصلاح شبکه‌ی حمل و نقل درونی منطقه پیشنهاد شده است.