شیوع عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی کرمان و ارتباط آن با مصرف اوپیوم

چکیده مقدمه: دیابت عامل خطر مهم ابتلای قلبی- عروقی معرفی شده و از طرفی باور عمومی جامعه در مورد تأثیر درمانی اوپیوم بویژه بر بیماری‌های متابولیک زمینه شیوع مصرف آن را در جامعه فراهم کرده که نیاز به شناخت مشکلات بهداشتی شایع در این مناطق را می‌طلبد. هدف: تعیین میزان شیوع عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی کرمان و نیز تأثیر اوپیوم بر این عوامل به عنوان یک عادت اجتماعی در برخی افراد جامعه مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی به‌صورت مقطعی بر 248 بیمار دیابتی کرمان (203 زن(81%) و45 مرد(19%)با سن 75/9±37/54 سال) انجام شد. اطلاعات با مصاحبه، معاینه فیزیکی، آزمایش‌ها و اطلاعات موجود در پرونده بیماران در پرسشنامه مخصوص طرح ثبت شد و داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار آماری SPSS آنالیز شد. نتایج: متوسط بیماری 48/7±78/8 سال بود. 7/38% بیماران به فشار‌خون مبتلا بودند و 6/75% بیماران کنترل نامطلوب قند خون به‌صورت هموگلوبین گلیکوزیله بیش از 7% داشتند. 6/47% بیماران کلسترول بالای 200، 3/69% تری‌گلیسرید بالای 150، 8/57% بیماران LDL-C بالای 100، و 7/43% HDL پایین داشتند. شیوع مصرف اوپیوم در بیماران 4/20% بود. شیوع پایین‌تر هیپرکلسترولمی(05/0p<) و در مقابل شیوع بالاتر فشارخون سیستولی(05/0p<) در معتادان چشمگیر بود. در سایر لیپیدها و کنترل قند خون اختلاف معنی‌داری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه‌گیری: عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی شهر کرمان شیوع بالایی دارد و تدابیر پیشگیرانه و بنیادین برای رویارویی با آن بایسته بنظر می‌رسد. ازسوی دیگر مصرف اوپیوم اثر چشمگیری بر کنترل عوامل خطرزای قلبی- عروقی نشان نداد.