طراحی و آزمون مدلی از متغیرهای درونی‌سازی لاغری، خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش‌آیندهای خطر اختلالات خوردن در دختران دانشجو

سابقه و هدف: اختلالات خوردن یکی از مهم‌ترین اختلالات روان‌شناختی در زنان می‌باشد. علل گوناگونی همانند درونی‌سازی لاغری و خودشیءانگاری می‌توانند به وجود آوردنده‌ اختلالات خوردن باشد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و آزمودن مدلی از متغیرهای درونی-سازی لاغری، خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش‌آیندهای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می‌باشد. مواد و روشها: مدل طراحی شده‌ پژوهش حاضر روی 302 دانشجوی دختر دانشگاه شیراز آزموده شد. به منظور سنجش متغیرها، پرسشنامه نگرش خوردن (Eating Attitude Test)، پرسشنامه شکل بدنی (Body ShapeQuestionnaire)، پرسش نامه خودشی ء انگاری (Self-Objectification Questionnaire) پرسش نامه درونی سازی لاغری- ایده آل (Ideal-Body stereotype scale revised) به کار برده شد. مدل پیشنهادی پژوهش بر اساس مدل‌سازی معادلات ساختاری (Structural Equation Modeling) و توسط ویراست هجدهم نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای واسطه‌ای در مدل پیشنهادی و تعیین معنی‌داری آن‌ها، روش کوهن و کوهن به کار گرفته شد. یافته ها: با توجه به معنی‌داری مسیرهای مستقیم «درونی‌سازی لاغری و خودشیءانگاری»، «خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی» و «نارضایتی بدنی و خطر اختلالات خوردن» می‌توان بیان داشت که میانجی‌گری خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی در مسیر درونی‌سازی لاغری به خطر اختلالات خوردن وجود دارد. نتیجه گیری: درونی‌سازی لاغری پیش‌آیندی مناسب و خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی میانجی مناسبی برای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می‌باشد. واژگان کلیدی: نارضایتی بدنی، اختلالات خوردن، خودشیءانگاری، درونی‌سازی لاغری، معادلات ساختاری