عدم ارتباط وجود ویروس سایتومگال در مایع منی با ناباروری در مردان

زمینه و اهداف: ناباروری ناتوانی زوجین در آبستنی (قطع نظر از علل آن) پس از طی یکسال از مقاربت­های متوالی و بدون بهره گیری از روش­های کنترل آبستنی می­باشد. در 50 درصد زوج­های نابارور، مردان در ایجاد ناباروری دخیل می­باشند. عوامل متعددی در بروز ناباروری مردان موثر می­باشد که از آن جمله می­توان به عفونت­های تناسلی اشاره ­نمود. عفونت­های تناسلی می­توانند دراثر آلودگی­های میکروبی، قارچی و ویروسی به وجود آیند. هدف از این تحقیق، شناسایی ویروس سایتومگال در مایع منی مردان نابارور و بررسی تأثیر آن بر پارامترهای عملکردی اسپرم از جمله حرکت، مورفولوژی و تعداد اسپرم­ها می باشد. مواد و روش کار: در این تحقیق، 100 نمونه منی افراد بارور (به عنوان کنترل) و 100 نمونه منی افراد نابارور از مرکز ناباروری جهاد دانشگاهی قم جمع آوری شد. آنالیز اسپرم، برطبق روش­های استاندارد سازمان بهداشت جهانی (World Health Organization  یا WHO ) مورد بررسی قرارگرفت. پس از استخراج DNA، جهت تعیین حضور ویروس سایتومگال از روش PCR Nested- استفاده ­شد. نتایج با استفاده از آزمون کای دو و تی تست جهت بررسی رابطه ویروس و ارتباط آن با ناباروری مردان و با استفاده از نرم افزار SPSS (version 19)  و با احتساب 0/05>P بررسی شدند. یافته‌ها: بررسی اسپرموگرام 100 نمونه نابارور نشان­داد که به ترتیب 56%،70٪، 82٪ از نظر تعداد، حرکت، مورفولوژی دچار مشکل بودند و 60٪ از 100 نمونه نابارور در هر ٣ پارامتر اشکال داشتند. در بین نمونه­های بارور و نابارور، در 10 نمونه DNA ویروس سایتومگال تشخیص داده ­شد که 6 نمونه آن در گروه افراد نابارور و 4 نمونه در گروه افراد بارور مشاهده­ شد. نتیجه‌گیری: از نظر آماری، ارتباطی معنی­داری بین ناباروری در مردان و عفونت ویروس سایتومگال مشاهده نشد. اگرچه نتیجه بدست آمده ممکن است با تغییر جمعیت مورد بررسی تغییر کند.