مبانی روانشناختی و تربیتی پرورش باورها و پدیدآیی رفتارهای مذهبی

با یک نگاه ژرف به نیکی در می ‏یابیم که همه ارزش ‏های الهی و بایدها و نبایدهای دینی بر فطرت، عقلانیت و معنویت استوار است. از منظر دیگر، همه هدف‏ ها و جهت ‏های آموزه‏ ها و فریضه ‏های دینی بر تعالی و شکوفایی وجود انسان استوار است. گرایش انسان به پرستش خالق هستی پاسخی است به یک نیاز فطری و طبیعی. «کنجکاوی» در پدیده‏ های هستی به مثابه خمیرمایه جستارگری و حقیقت ‏جویی، طراوت‏ بخش نیاز فطری انسان به تحیّر و پرستش است. در یک فرایند خوشایند طبیعی چرخه نیکو و حلقه ‏های زیبای زنجیره تحول و شکوفایی وجود و پرستش خالق شگفتی ‏ها را مشاهده می ‏نمائیم. با کنجکاوی در پدیده ‏های هستی و تفکر در فلسفه و راز و رمز آفرینش، تحیّر در شگفتی‏ ها و تأمل عمیق در خویشتن خویش، با احساس کوچکی، خضوع و خشوع، و با کمال تواضع گل واژه‏ های سپاس و  ستایش را زمزمه کرده و تسبیح ذات حق گفته می‏ شود، و نماز تسبیح اکبر است. رفتارهای متعالی دینی در بستری از باورهای دینی پدیدار می‏ گردد و باورهای معقول دینی در سایه آمیزه ‏ای از شناخت مطلوب دینی و احساس و تعلق خوشایند دینی تکوین می ‏یابد. هر قدر کودکان، نوجوانان و جوانان در فضایی آکنده از عطوفت و محبت با آموزه ‏های دینی آشنا شده و با افراد متدیّنی که شخصیت آنان آمیزه ‏ای است از عطوفت و محبت، منطق و استواری، محشور شوند احساس و گرایش آنان به تعلقات دینی بیشتر می‏ شود.