مدل‌سازی دوبُعدی داده‌های گرانی‌ با استفاده از روش معکوس‌سازی فشرده و معیار توقف تغییر چگالی

اکثر روش‌های مدل‌سازی دارای محدودیت‌اند و این محدودیت برای مدل‌سازی داده‌های پتانسیل نیز وجود دارد. به دلیل پیچیدگی روش‌های مدل‌سازی نهشته‌های با شکل نامشخص، معمولاً سعی می‌شود که این ساختارهای زیرزمینی با شکل‌های ساده شده‌ای شبیه‌سازی شوند. با استفاده از این شبیه‌سازی صورت گرفته، می‌توان پارامترهایی مثل عمق و محدوده نهشته‌ها را برآورد کرد. اما نکته این است که شکل واقعی نهشته می‌تواند کاملاً، متفاوت از شکل ساده شبیه‌سازی شده باشد. بنابراین برای رفع این محدودیت، سطح زیر زمین را با استفاده از منشورهای دوبُعدی چهارگوش تقسیم‌بندی و روش‌های مدل‌سازی را پیاده می‌کنند. در این مقاله با فرض ساختار نامشخص هندسی برای نهشته‌، از روش اصلاح شده مدل‌سازی معکوس فشرده برای داده‌های گرانی‌سنجی استفاده شده است. این روش حجم نهشته ایجاد کننده بی‌هنجاری را حداقل می‌کند که این امر معادل بیشینه کردن فشردگی نهشته است. در اینجا برای به دست آوردن تعداد تکرار مناسب برای همگرایی مدل، از معیار توقف جدید تغییر چگالی استفاده شده است. این روش روی داده‌های مصنوعی بدون نوفه و نوفه‌دار آزمایش شد؛ سپس روی داده‌های واقعی یعنی زغال‌های بیتومینه دهلران به کار رفت. نتیجه نهایی حاکی از لایه‌ای از زغال با عمق بالایی 10 متر است که تا عمق 35 متر گسترش دارد. نتایج حفاری نشان از لایه‌ای از زغال با عمق بالایی حدود 7 تا 10 متر است.