مطالعه روش‌های مدیریت شیمیایی و اکولوژیکی علف‌های هرز سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.)

این آزمایش در سال 1394 در دو ایستگاه‌ تحقیقات کشاورزی آلاروق و سامیان در شهرستان اردبیل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به‌منظور مقایسه روش‌های مدیریت شیمیایی و اکولوژیکی بر ظهور، رشد و نمو علف‌های هرز سیب‌زمینی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1) سم‌پاشی بین پشته‌های سیب‌زمینی با علف‌کش تریفلورالین 2) سم‌پاشی بین پشته‌های سیب‌زمینی با علف‌کش متریبوزین 3) انجام کولتیواتور بین پشته‌ها 4) مالچ بقایای گندم بین پشته‌ها 5) مالچ بقایای کلزا بین پشته‌ها 6) مالچ پلی‌اتیلن سیاه رنگ. 7.)کاربرد مالچ پلی‌اتیلن شفاف 8) شاهد با علف‌های هرز (تداخل علف‌های هرز) و 9) شاهد بدون علف‌های هرز (کنترل علف‌های هرز) بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده در این مطالعه کاربرد انواع مالچ، یک مرحله کولتیواتور و علف‌کش تاثیر معنی‌داری بر تراکم علف‌های هرز سیب‌زمینی در هر دو ایستگاه داشت به‌طوری که کمترین تراکم علف‌های هرز در کاربرد مالچ کلش گندم به دست آمد. بیشترین تراکم علف‌های هرز به میزان 1/99 بوته در متر مربع از تیمار شاهد شمارش شد. کاربرد مالچ گندم تراکم علف‌های هرز سیب‌زمینی را نسبت به تیمار شاهد با علف‌هرز، 84 درصد کاهش داد. کاربرد بقایای کلزا نیز تراکم علف‌های هرز را در‌مقایسه با تیمار شاهد با علف‌هرز 79 درصد کاهش داد. تراکم گونه‌های تاج‌خروس، پیچک و سلمه به‌عنوان علف‌های ‌هرز مهم این آزمایش در همه تیمارهای مدیریتی نسبت به شاهد کاهش یافت. بعد از تیمار شاهد کنترل بیشترین عملکرد غده به تیمارهای کاربرد متریبوزین، کولتیواتور و تریفلورالین مربوط بود و