مقایسه پهپاد با سم‌پاش تراکتوری لانس دار در کنترل زنجرک خرما

آفت زنجرک خرما با تغذیه از شیره برگ و ترشح عسلک، موجب ضعف نخل‌های خرما و کاهش شدید کیفیت میوه و بازارپسندی آن می‌شود. برای کنترل شیمیایی این آفت در نخلستان‌های کشور، غالباً از سم‌پاش‌های لانس دار پشت تراکتوری استفاده می‌شود. این روش، به دلیل فشار بالای پاشش، موجب باد بردگی محلول سم و افزایش میزان مصرف آن در هکتار و آلودگی محیط‌زیست می‌شود. استفاده از پهپاد سم‌پاش، می‌تواند راهکاری برای کاهش معایب ذکرشده باشد. این پژوهش با سه تیمار شامل: سم‌پاشی با پهپاد، سم‌پاشی با سم‌پاش لانس دار تراکتوری و شاهد (بدون سم‌پاشی) علیه زنجرک خرما در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در چهار تکرار دریکی از نخلستان‌های منطقه فراشبند استان فارس انجام شد. نتایج نشان داد که در سم‌پاش لانس دار و پهپاد به ترتیب مقدار محلول مصرفی ۷/437 و 64/14 لیتر در هکتار، باد بردگی محلول سم 6/42 و 02/11 درصد، ظرفیت مزرعه‌ای 8/0 و 55/5 هکتار بر ساعت است. در 7 روز پس از سم‌پاشی، درصدکارآئی سم‌پاش‌های پهپاد و لانس دار به ترتیب 8/40 و 4/48 درصد بود که اختلاف معنی‌داری را نشان داد ضریب کیفیت پاشش در پهپاد سم‌پاش ۳۵/۱ و انرژی مصرفی سم‌پاش لانس دار ۴/۴۴ برابر پهپاد سم‌پاش بود. ازنظر اقتصادی، مقدار نسبت سود به هزینه درروش های پهپاد سم‌پاش و سم‌پاش لانس دار به ترتیب ۹۶/2 و 2/4 بود که روش لانس دار نسبت به پهپاد دارای برتری نسبی بود اما هر دو روش می‌توانند در مدت یک ماه فعالیت پیوسته، دارای بازگشت سرمایه باشند.