امروزه تحقیقات وسیعی در جهت توسعه سامانه های نوین دارورسانی ذره ای به منظور ساخت سامانه های جدید درمانی با افزایش اثر بخشی عامل درمانی، حفظ پایداری، کاهش نوسانات در غلظت دارو و کاهش عوارض جانبی سیستم های موجود انجام می شود. سامانه های نوین دارورسانی ذره ای کاربردهای گوناگونی دارند که ساخت سامانه های نوین دارورسانی ذره ای چشمی است از جمله آنهاست که در این تحقیق به آن پرداخته خواهد شد. بکارگیری...

This article has no abstract.

یکی از رویکرد های نوین در زمینه دارورسانی طولانی مدت، استفاده از راه بینی جهت رساندن دارو به گردش خون است . از مزایای مهم این روش دارورسانی، حذف عبور اول کبدی است. از بین انواع راه ها فرمولاسیون ژل های مخاط چسب به دلیل افزایش زمان ماندگاری و در نتیجه بالارفتن میزان جذب، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. در بین تمامی راه ها این روش به دلیل به کاربستن پلیمرهای جاذب آب و افزایش میزان گروه های...

هیدروژل ها، بسپارهای شبکه ای شده و آبدوست هستند که توانایی جذب آب زیادی از خود نشان می-دهند. انواع گوناگونی از پلی ساکاریدها در سنتز هیدروژل های زیست تخریب پذیر مورد استفاده قرار گرفته اند. در این پژوهش، کربوکسی متیل سلولز به عنوان یک منبع زیستی جدید در سنتز هیدروژل های ابرجاذب چندسازه ای به کار گرفته می شود. هیدروکسید های لایه ای دوگانه (ldh) کلی های آنیونی هستند که به عنوان ترکیبات " هیدروتال...

توجه به نانوفناوری به دلیل وسعت دامنه ی کاربردی آن در دهه های اخیر به صورت چشمگیری در مجامع علمی افزایش یافته است.یکی از این کاربرد ها، استفاده از نانوذرات در سیستم های دارویی و درمانی است.استفاده از مواد دارویی به صورت سنتی علاوه بر نداشتن بازده درمان بالا موجب بر جای گذاشتن آثار جانبی مضر برای بدن انسان می شود که این موضوع درمان بسیاری از بیماری ها مانند سرطان را با مشکل مواجه کرده است. به هم...

خلاصهسابقه و هدف: تعداد زیادی از داروهای توسعه یافته جدید به طور ناچیزی در هر دو واسطه آلی و مائی قابل حل هستند که با روش های مرسوم فرمولاسیون، چنین ترکیباتی فراهمی زیستی پائینی از خود نشان خواهند داد. یک رویکرد نوید بخش برای حل این مشکل تولید نانو ذرات دارو (برای مثال نانوسوسپانسیون) است. افزایش حلالیت و فراهمی زیستی داروهای کم محلول یا نامحلول با کمک فن آوری نانوسوسپاسیون مورد بررسی قرار گرفت...

در اوایل دهه 1980، پلیمرهای مخاط‌چسب در طراحی سامانه‌های دارورسانی استفاده شدند. این سامانه‌ها به‌دلیل قابلیت چسبیدن و باقی‌ماندن بر سطوح مخاطی و آزادسازی آهسته دارو، به‌عنوان سامانه‌های دارویی نوین مطرح شده‌اند و جایگزین مناسبی برای سامانه‌های خوراکی در غلبه بر مشکلات متداول به‌شمار می‌روند. سامانه‌های مخاط‌چسب را می‌توان در اشکال دارویی مختلف از جمله قرص، ژل، فیلم دهانی، افشانه، محلول گرانرو ...