إنّ علم الاجتماع یدرس المجتمع ککلّ فی ثباته وتغیّره ویدرس الإنسان من خلال علاقته بالمجتمع أی إنه أکثر شمولاً من کلّ العلوم الانسانیه الأخری ولیس معنی ذلک أنّ دراسه کلّ العلوم تعادل دراسه علم الاجتماع، لأنّ الواقع الإنسانی لیس مجرّد جمع بسیط لأجزائه. إنّ اهتمام علم الاجتماع الأساسی ینصبّ علی البناء الإجتماعی(social structure)ککلّ وما یحویه هذا البناء من مکوّنات وما یحدث بینها من علاقات وتناقضات وما یطرأ علی ...

در این مقاله، ادعای هگل مبنی بر ضرورت گذارهای روح در مواقف پدیدارشناسی مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده است تا معنای مورد نظر وی از ضرورت این گذارها مورد پژوهش قرار گیرد. برای این منظور نخست به اجمال معانی مختلف ضرورت بیان شده و سپس به بررسی این مطلب پرداخته شده که ضرورت مورد التفات هگل کدامیک از انواع این ضرورت‌ها بوده است. به همین جهت نظر مک تاگارت، هولگیت، فیندلی، لاور و کوفمان در این زمینه ذ...

الملخص شغلت الطبیعه بنوعیها: الأرضیه منها و السماویه مکاناً بارزاً فی الأدب العربی، و ذلک لما لها من أثر مباشر و صله قویه بحیاه الإنسان و أحواله، و قد ظهرت هذه المکانه فی آثار الأدباء علی مرِّ العصور، فاستغرق ذلک من الشعر العربی القصائد العدیده معبراً عن مشاهد هذه الطبیعه و مواقف الإنسان منها. فاستمرَّ الشاعر العربی بوصف طبیعته مقتفیاً أثر الشعراء الذین سبقوه من العصور الماضیه، ولکن فی العصر الحاضر و...

وقف و ابتدا در فن قرائت از جایگاهی اساسی برخوردار است تا آنجا که تغییر مواضع وقف به تغییر معانی قرآن منجر می شود؛ مسابقات قرآن نیز به عنوان یکی از زمینه های گسترده در عرصه تلاوت آیات قرآن، نیاز جدی به پرداختن به موضوع وقف و ابتدا دارد چه اینکه در آیین نامه مسابقات اعم از سازمان های مختلف (اوقاف، تبلیغات، دانش آموزی، دانشجویی و....) یکی از شاخص های نمره گذاری مبحث وقف و ابتدا می باشد؛ از دیگر سو...

اثر حاضر بر آن است که مراتب تجلّی روح در تاریخ، بسط آگاهی و تحقق آزادی را در نظام فلسفی هگل، به منزلة جامع‌ترین نظام فلسفی، تبیین و تصویر نماید. امّا ارائة این تبیین و ترسیم آن تصویر، چنانچه بخواهد مقرون به صحت و بازنمای دقت نظام هگلی باشد، ناگزیر است که دایرة‌المعارف علوم فلسفی هگل را مواقف این تجلّی و مدارج آن ترقی در نظر گیرد و بدان طریق، سیر تکاملی روح را در گام‌های بلند این کتاب به نظاره بنشی...

آنچه تاکنون کمتر بدان پرداخته‌اند، گفتار عارفان در نقد علم و معرفت است. در بادی امر نقد معرفت به وسیلة کسانی که خود به عنوان عارف؛ یعنی صاحب معرفت شناخته می‌شوند، در تناقض است، اما همین تناقض تأمل در ماهیت و ساختار حقیقی معرفت در نزد آن‌ها را ایجاب می‌کند. محمدبن عبدالله نفّری در المواقف هفتادوهفت موقف را در طریق عارف عنوان می‌کند که نظم مشخصی ندارد، اما به لحاظ ساختار و محتوا از الگویی...