اینستاگرام به عنوان شبکه اجتماعی عکس محور با اقبال گسترده در جامعه ایران مواجه شده است. کنش در این فضا تفاوت هایی با کنش در زندگی روزمره دارد. این تفاوتها شامل تفاوت در فرهنگ و همچنین شکل اشاعه فرهنگی نیز می شود. در این زمینه مشخص نیست که یک هنجار چگونه به دسته ای از خرده فرهنگ ها تبدیل می شود. این موارد به علت نوین بودن برای جامعه شناسان ناشناخته و یا حداقل کمتر شناخته شده است. این نوشتار به د...

این نوشتار در باب نام‌شناسی بر اساس نشانه‌شناسیِ نام شخصیت‌ها در نمایشنامه است و می‌کوشد با توجه به دانش نام‌شناسی و تکیه بر روش نشانه‌شناسیِ پیرس به دلالت های گوناگون چون دلالت شمایلی، نمایه‌ای و نمادین نام‌های شخصیت‌های نمایشی بپردازد. از آنجا که دانش نام‌شناسی یکی از امکانات تحلیلی در باب شناخت شخصیت ادبی– نمایشی در نظریات جدید است و در حوزه‌ی مطالعات نمایشی ایران نادیده گرفته شده است این مقا...

کاوش در باب ملی گرایی در ادبیات نمایشی ایران، ما را با دو برهه ی مشخص در تاریخ یکصدوپنجاه ساله ی خود مواجه می کند، یکی روزگار پهلوی اول و دیگری دوران جنگ ایران و عراق که در ادبیات نمایشی آن دوران- و حتی تاکنون- با عنوان تئاتر دفاع مقدس آثار زیادی را به خود اختصاص داده است. اما رویکرد کلی این تحقیق، بررسی و شناخت نهضت شعوبیه - نخستین جنبش ناسیونالیسم ایرانی- به عنوان مقدمه و آبشخوری تاریخی برای ...

معمولاً قرون وسطی را دوران زوال ادبیات نمایشی دانسته‌اند، زمانی که قدرت کلیسا «بازیگری» را ناجور می‌دانست، مگر آن که خود بر آن نظارت یا در آن شرکت داشته باشد. این گفتار، با نگاهی به پاره‌ای از شگردهای مردم در اجرای نمایش‌های رایج در اروپای غربی در قرون وسطی، به نقش پویای مردم در دگرگونی و شکل‌دهی متون نمایشی آن دوران می‌پردازد. با این سخن، می‌توان گفت که متون نمایشی قرون وسطی خود جایگاه تنش‌های ...

از جمله ویژگی های مکتب تبریز صفوی، ایجاد فضای نمایشی برخاسته از احساس نگارگر، متأثّر از متن اصلی است. از نمونه های بارز این امر، تصاویر نقش شده در شاهنامه شاه طهماسبی و نسخ مصوّر ارزشمند دیگری از شاهنامه در این دوره است. پژوهش حاضر، به طرح پرسش: «ساختار روایت تصویری و به کارگیری عناصر تجسمی در فضاسازی خان اوّل رستم، در آثار دو هنرمند شاخص مکتب تبریز صفوی، میرمصوّر و سلطان محمد، دارای چه وجوه اشتراک...

گفتاشنود نمایشی، از عناصر اساسی و تفکیک‎ناپذیر هنر تئاتر است که دیگر عناصر نمایشی در آن نمود می‎یابند. تیپ‌سازی شخصیّت‎ها، کنش‎ها و کارکردهای نمایشی در سایة گفتگوهای نمایشی معنا و مفهوم می‎پذیرند؛ به عبارتی، نمایش، بیش از آنکه در گرو نشان دادن حالات افراد و بازنمایی شخصیّت‎ها باشد، سعی در شناسایی آن‎ها به کمک زبان دارد. سه نمایشنامۀ «صندلی‎ها»، «زاویه» و «یا طالع الشّجرة» (ای درخت شانس) جزء آثار پ...