شناسة سوم شخص مفرد، یعنی /-ad/ در لهجة محاوره ای معیار به صورت [e] و در لهجة اصفهانی به صورت [ed] تلفظ می شود. تلفظ معیار نتیجة حذف همخوان /d/ و تبدیل واکة /a/ به  [e]است. ولی در لهجة اصفهانی همخوان /d/ حذف نمی شود، بلکه فقط واکة /a/ به [e] تبدیل می شود. همچنین، در هر دو لهجة محاوره ای معیار و اصفهانی اگرآخرین واج فعل واکة /a/ باشد همخوان /d/ حذف نمی شود، واکة/a/  نیز به واکة [e] تبدیل نمی شود،...

در طبقه­بندی ینسن (1990) از فرایندهای صرفی- واجی در زبان­­های مختلف، شاید کمترین بسامد وقوع این فرایندها در میان زبان­ها، مربوط به فرایند حرکت تکواژ به دلیل ملاحظات صرفی- واجی است که باعث تغییر ترتیب معمول تکواژها در صورت واژه می­شود. در این مقاله، هدف معرفی نمونه­ای از این فرایند نادر در کردی کلهری است. این پدیده در افعال پسوندی­ رخ می­دهد که در ساختمان آنها، پی­بست ضمیری سوم شخص مفرد به کار ر...

در طبقه­بندی ینسن (1990) از فرایندهای صرفی- واجی در زبان­­های مختلف، شاید کمترین بسامد وقوع این فرایندها در میان زبان­ها، مربوط به فرایند حرکت تکواژ به دلیل ملاحظات صرفی- واجی است که باعث تغییر ترتیب معمول تکواژها در صورت واژه می­شود. در این مقاله، هدف معرفی نمونه­ای از این فرایند نادر در کردی کلهری است. این پدیده در افعال پسوندی­ رخ می­دهد که در ساختمان آنها، پی­بست ضمیری سوم شخص مفرد به کار ر...

شناسه سوم شخص مفرد، یعنی /-ad/ در لهجه محاوره ای معیار به صورت [e] و در لهجه اصفهانی به صورت [ed] تلفظ می شود. تلفظ معیار نتیجه حذف همخوان /d/ و تبدیل واکه /a/ به  [e]است. ولی در لهجه اصفهانی همخوان /d/ حذف نمی شود، بلکه فقط واکه /a/ به [e] تبدیل می شود. همچنین، در هر دو لهجه محاوره ای معیار و اصفهانی اگرآخرین واج فعل واکه /a/ باشد همخوان /d/ حذف نمی شود، واکه/a/  نیز به واکه [e] تبدیل نمی شود،...

زاویه دید نمایش دهنده شیوه­ای است که نویسنده به کمک آن، مواد داستانی خود را به خواننده ارائه می­دهد وارزیابی داستان براساس فهم ونقد آن امکان پذیر است. تنوع در کاربرد صیغه­های روایی که ساختار روایی را پربار می­کند، در قرآن ودر داستان آدم(ع) به صورت زیبا به کار گرفته شده وجنبه هنری وفکری باهم آمیخته شده وشکل روائی که متناسب با اندیشه است، ایجاد شده است.          در روایت داستان حضرت آدم، شکل­های...

نگارنده در مقاله‌ای با عنوان " شناسه سوم شخص مفرد در مصادر فارسی " (  کلبا سی، 1375 ) نظر خود را در مورد وند زمان گذشته چنین بیان کرده که شناسه سوم شخص مفرد احتمالا باعث پیدایش وند زمان گذشته در مصادر و افعال ایرانی  شده است. در مقاله اخیر گونه‌های شناسه سوم شخص مفرد در زمان حال و نیز گونه‌های وند زمان گذشته مورد بحث قرار می‌گیرند.

زاویه دید نمایش دهنده شیوه­ای است که نویسنده به کمک آن، مواد داستانی خود را به خواننده ارائه می­دهد وارزیابی داستان براساس فهم ونقد آن امکان پذیر است. تنوع در کاربرد صیغه­های روایی که ساختار روایی را پربار می­کند، در قرآن ودر داستان آدم(ع) به صورت زیبا به کار گرفته شده وجنبه هنری وفکری باهم آمیخته شده وشکل روائی که متناسب با اندیشه است، ایجاد شده است.          در روایت داستان حضرت آدم، شک...

مجله پژوهش های زبان شناسیسال چهارم، شماره دوم، پاییز و زمستان 1391/12/ 1392/3/ 1392/4/ 1- 1391تاریخ وصول: 2تاریخ اصلاحات: 28تاریخ پذیرش: 6صص [email protected] * استادیار زبان شناسی دانشگاه کردستانمطابقه در نظام کُنایی (ارگتیو) زبان های ایرانی: رقابت واژه بست و وندالف*یادگار کریمیچکیدهاین مقاله به تبیین نظری دو الگوی رایج در ساخت کُنایی زبان های ایرانی بر پایه برنامه کمین هگرا می پردازدبندهای م...

پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل یک نوع از ساخت­های غیرشخصی معلوم در زبان فارسی در چارچوب انگارۀ دستور شناختی می­پردازد. این نوع ساخت خود مشتمل بر دو نمونه است. هر دو نمونه دو بند پایه و پیرو دارند که بند اول در هر دو فاقد سازه­ای در جایگاه فاعل است. علاوه بر این، فعل بند اول همیشه به صورت سوم شخص مفرد می­آید، در حالی که فعل در زبان فارسی بدون هیچ گونه محدودیتی در هر شش صیغه صرف می­شود. این واقعیت د...