تئاتر یکی از هنرهای ادبی جامعه، در حقیقت متنی نوشتاری است که بر روی صحنه ارائه می گردد. این هنر می بایست توسط گروهی از مردم که دارای فرهنگ، زبان و اشتغالاتی مشترک هستند درک شود. همچنین فضایی است که نویسنده، کارگردان، بازیگران و تماشاگران هماهنگ می شوند تا به گفتگو بپردازند. در نتیجه ارائه نمایش نیازمند روشی است که بتواند افکار نمایش نامه نویس را به خوبی بیان کند. برای بیان این افکار تئاتر به زب...

این پژوهش با فرضیه ی تأثیرپذیری تئاتر از اندیشه و نیز تئاتر مدرن اروپا از تفکر اگزیستانسیالیسم، به یافتن حلقه های ارتباطی فهم اگزیستانسیالیسم و ابزوردیسم با تأثیر نگاه سارتر در نمایشنامه های ابزورد پرداخته است. به جهت آنکه فهم با شناخت و تأویل همراه بوده و ارتباط ما با متون نمایشی تنها با فهم امکان پذیر است، از روش هرمنوتیک بهره گرفته شد. با پیگیری چنین تفکراتی در نمایشنامه های بکت(در انتظار گو...

برجسته سازی به عنوان یکی از تئوری های زبانشناسی در حیطه ی سبک شناسی ، برای اولین بار توسط مُکارُوسکی(1932/1964) در دنیای ادبیات و نقد ادبی مطرح گردید. بر اساس گفته ی هیکمالدر و ون پیر ( 2006) ، برجسته سازی دارای معنا های متفاوتی است، از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد: فرایند های روانشناسی زبان که طی آن برجستگی ایجاد می شود، شیوه های زبانی خاص که خود نویسنده در متن ادبی اش استفاده می کند، ...

آنچه در این رساله مورد بررسی قرار می گیرد، چگونگی کاربرد رسانه و فناوری نوین در هنرِ پرفورمنس است و پدیده رسانه که صرفاً تلویزیون یا سینما را در بر نمی گیرد بلکه رایانه را نیز به عنوانِ یکی از رسانه های مهم در جهانِ هنر تئاتر معرفی می کند. سوألِ اصلی این است که کاربرد رایانه در جهانِ پرفورمنس تا چه حد توانسته مشکلاتِ موجود در زمینه اجرا را بهبود ببخشد و اینکه مخاطبان با پدیده های تکنولوژیک نظیرِ رایانه...

چندگوناها که اشیای اصلی مورد مطالعه در هندسه? جبری هستند گاها دارای تکینگی هستند. از دید هندسی یک نقطه، تکین است اگر بعد فضای مماس در آن نقطه با بعد چندگونا برابر نباشد. وجود تکینگی معمولا خوشایند نیست، بنابراین یکی از پرسش هایی که در هندسه? جبری اهمیت دارد یافتن یک چندگونای جدید بدون تکینگی است که تا حد امکان به چندگونای قبلی شبیه باشد. منظور از شباهت، یکریخت بودن زیرمجموعه ی باز چگالی از آنها...

چکیده ندارد.

دیالوگ‌های افلاطون همواره در حوزه فلسفه بستر مطالعه و بررسی بوده‌، اما در حوزه درام، کمتر توجهی به ویژگی‌های دراماتیک این دیالوگ‌ها شده‌است. به‌ویژه آنکه افلاطون از مخالفان هنرهای محاکاتی به‌ویژه تئاتر و درام بوده، و همین امر موجب تفوق عنصر روایت در آثار او شده بود. ازاین‌رو می‌توان دیالوگ‌های او را با معیارهای درام‌های روایی بررسی کرد. درام‌های روایی در دوره مدرن در اروپا رونق یافت و تحت عنوان...

شخصییت کراپ در نمایشنامه آخرین نوار کراپ نوشته ساموئل بکت، یکی از شخصیت های پوچ گرای تاریخ "تأتر پوچی" است. در این مقاله شخصیت پوچ گرای کراپ با توجه به فلسفه ی اگزیستانسیالسم ، به ویژه مفهوم "باور غلط" و "جهش اعتقادی" مورد بررسی قرار گرفته است و نبود ایمان را در این شخصیت مورد کنکاش قرار می دهد. این مقاله سرانجام نشان خواهد داد که زندگی در تاریکی که ترجیح خود شخصیت کراپ است، نتیجه "باور غلطی" ا...

مفهوم پوچی که اولین بار در لغت نامه های قرن شانزدهم مطرح شد، بیانگر نوعی نقص در روح انسان و عیبی در خرد آدمی است.پوچی نوعی بیماری است که عقل و فهم آدمی باید خود را از آن محافظت کند اما هیچ مدرکی وجود ندارد که آن را غیر قابل درمان بداند. این مفهوم اغلب برای توصیف نوع خاصی از ادبیات مورد استفاده قرار میگیرد.نویسندگانی نظیر سارتر، کامو، بکت، یونسکو و سلین کوشیده اند تا تصویر دقیقی از این مفهوم را...