بحران خشکسالی، ضرورت صرفه­جویی و کاربرد بهینه آب را در بخش کشاورزی بیش از پیش نشان می­دهد. یکی از راهکار­های استفاده بهینه از منابع آب و حفظ آن کاربرد مواد آلی و جاذب­های طبیعی و مصنوعی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر پلیمر پلی­وینیل­استات، زغال زیستی کاه گندم و هیدروژل سلولز کاه گندم بر نگهداشت رطوبت ( در مکش­های 33، 100، 300، 500 و 1500 کیلوپاسکال)، جرم ویژه ظاهری، پایداری خاکدانه­ها و ...