رمزگرایی در هنر معنوی و فقدان رمز در هنر معاصر (با تاکید بر نقاشی)

پرداختن به ((رمز)) و ((نمادگرایی)) رمزگونه از اصول بیان هنرهای معنوی و دینی است. گاه نمادها و رمزگانها در هنر به تبع درک و بیش جامعه و هنرمند معنی و مفهومی پایین تر از حد حقیقی خود دارند و تنزل می یابند. و در مواقعی از تاریخ بشری که دنیای امروزه گرفتار آن است در عرصه ((زندگی بشری))، ((نشانه)) و ((رمز)) جایگاهی مناسب نمی یابد پس جایگاه اصلی ((رمز)) و نمادها در هنر معنوی چیست؟ و علت ناپدید شدن ((رمز)) به معنای حقیقی در دنیای امروزه کدام است؟ پس از تحلیل و نقد و بررسی دو دیدگاه ((سنتی)) و ((امروزی)) (مدرن) و بروز آنها در نحله های گوناگون، نتیجه آن است که در دنیای معاصر مفهوم و تبیین و درستی از ((رمزگرایی)) که زبان هنر دینی می باشد بعمل نیامده است. و ((عملکرد)) حقیقی و درست این مفهوم بطور جدی باید مورد دقت و عمل قرار گیرد.