بررسی کارایی انفوزیون مایع سریم (naci) در داخل توربینه تحتانی بینی و مقایسه این روش با انفوزیون سرمی (naci) در داخل وریدمحیطی

انفوزیون داخل توربینه تحتانی بعنوان یک روش دستیابی به سیستم گردش خون بدن. در بعضی موارد اورژانس نظیر سوختگی، تروماهای بزرگ و شوک نیاز به یک راه سریع برای دستیابی به سیستم گردش خون بدن برای زنده نگهداشتن بیمار وجود دارد. روشهای داخل استخوانی و داخل پریتوانی روشهای جانشین برای وریدهای محیطی می باشند. ما این مطالعه را جهت ارزیابی توانایی توربینه تحتانی بینی بعنوان یک راه سریع و ایمن برای دستیابی به سیتم گردش خون بدن انجام دادیم. در 24 فرد داوطلب (15 مونث و 9 مذکر) که بیمارانی یوتیروئید بودند و برای بررسیهای علمی نیاز به اسکن با tc99 داشتند (برای تعیین نوع بیماری تیروئیدی) دو آنژیوکت vasofix برانول شماره 20 کار گذاشتنه شد. یک آنژیوکت در توئربینه تحتانی و یک آنژیوکت در ورید آنته کوبیتال. سپس سرم نرمال سالین 0/9 درصد در هر دو مکان تزریق شد و سرعت انفوزیون در دقایق یک و پنج و ده اندازه گیری شد. سپس 8-10 میلی کوری از tc99 در توربینه تحتانی تزریق شد و زمان رسیدن این ماده نشاندار به قلب اندازه گیری شد و با شش مورد کنترل (که ماده نشاندار tc99 را از ورید آنته کوبیتال گرفته بودند) مقایسه شد هم چنین بیماران یک پرسشنامه را پر کردند و توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شدند. نتایج مطالعات : در دقیقه دهم سرعت متوسط انفوزیون داخل ورید آنته کوبیتال و توربینه تحتانی به تریتب 13/12+0/88ml/min و 13/59+0/86ml/min بود (با اختلاف آماری pvalue 0/071) هم چنین ماده نشاندار tc99 پس از زمان 4/33+0ˆ15 ثانیه از ورید محیطی به قلب رسیده و همین ماده پس از زمان 4/37+0/49 ثانیه از توربینه تحتانی به قلب رسید (با اختلاف آماری pvalue 0/85) ملاحظه می شود که اختلاف قابل ملاحظه ای بین زمان رسیدن ماده نشاندار به قلب و نیز سرعت انفوزیون (پس از ده دقیقه) در دو روش مذکور وجود ندارد. هم چنین در معاینات و سئوالات انجام شده از بیماران، انسداد بینی قابل ملاحظه، خونریزی و تغییرات آشکار و واضح در توربینه تحتانی وجود نداشت . بدلیل وجود یک دریاچه سینوزوئیدی غنی در توربینه تحتانی این مکان می تواند بعنوان یک مسیر سهل الوصول و مطمئن جهت انفوزیون مایعات و داروها در موارد خاص مورد استفاده قرار بگیرد.