ارزیابی آسیب پذیری آب زیرزمینی منطقه کارستی شیمبار(شیرین بهار) شمال شرق خوزستان

آبخوان های کارستی، یکی از مناسب ترین منابع آب برای شرب و کشاورزی می باشند، اما به واسطه لایه نازک خاک، تمرکز جریان در اپی کارست و تغذیه متمرکز از حفره های بلعنده در معرض آلودگی قرار می گیرند. در نتیجه، آلودگی به سهولت به آبخوان می رسد و به سرعت از طریق جریان کانالی مسافت زیادی را طی می کند و حفاظت طبیعی آبخوان را مورد تهدید قرار می دهد. بنابراین استفاده از روش های ارزیابی آسیب پذیری به منظور پتانسیل یابی آلودگی یکی از ابزارهای مدیریتی جهت محافظت و جلوگیری از آلودگی این منابع ارزشمند می باشد. به این منظور، پهنه بندی آسیب پذیری آبخوان کارستی شیمبا واقع در شمال شرق خوزستان، با استفاده از دو روش epik و cop انجام شد. در این مطالعه از دو تکنولوژی gis و rs در مراحل مختلف استخراج و تلفیق لایه های اطلاعاتی مورد استفاده قرار گرفت. کلاس های آسیب پذیری بدست آمده از هر دو روش cop و epik در منطقه مورد مطالعه نشان داد که بیشتر منطقه دارای کلاس آسیب پذیری زیاد می باشد. با مقایسه نقشه های آسیب پذیری دو روش مذکور، مشاهده می گردد، هر دو روش نتایج مشابه ایی را نشان می دهند و جنوب غرب، شمال غرب وقسمت هایی از غرب منطقه به علت تعدد اشکال ژئومورفولوژیک، خطواره ها و پوشش نازک خاک، آسیب پذیرتر از بقیه قسمت های منطقه می باشد و پلژه های چاله منار و شلار از آسیب پذیری کمی برخوردار هستند. با تحلیل حساسیت مدل cop به روش حذف نقشه، مشخص شد که عامل پوشش محافظ، موثرترین عامل بر آسیب پذیری آبخوان کارستی شیمبا، می باشد. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت حذف نقشه مدل epik نشان داد که عامل های پوشش محافظ و اپی کارست موثرترین عامل های تأثیرگذار بر آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه می باشند و کم اثرترین پارامتر نیز توسعه شبکه کارستی می باشد. بررسی تحلیل تک پارامتری نشان داد که پارامتر اپی کارست به عنوان موثرترین پارامتر در ارزیابی آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه می باشد. برای صحت سنجی مناطق آسیب پذیر از داده های ماهانه هدایت الکتریکی(ec) در برابر دبی، سه چشمه دره اناری، سرحونی و آبشکالو در سال آبی 87-1386 و نیز تست باکتری های کلیفرم آب چشمه های دره اناری و آبشکالو استفاده شد.