بررسی رابطه ساده و چندگانه بین عوامل خانوادگی و تاب آوری فرزندان دبیرستانی شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی ساده و چندگانه بین تاب آوری و عوامل خانوادگی در دانش آموزان دبیرستانی شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه ی آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1389-1388 بودند. نمونه پژوهش 135 دانش آموز دبیرستانی شهر اصفهان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله انتخاب شدند و با توجه به هدف و فرضیه های مطرح شده مورد آزمون قرار گرفتند. فرضیه پژوهش این بود که حمایت اجتماعی خانواده، سبک دلبستگی، شیوه ی فرزند پروری، عملکرد خانواده و عوامل دموگرافیک با تاب آوری فرزندان رابطه دارد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تاب آوری، پرسشنامه حمایت اجتماعی خانواده، سبک دلبستگی ، شیوه ی فرزند پروری ، عملکرد خانواده،و پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته های این تحقیق با استفاده از نرم افزار spss نشان داد که بین حمایت اجتماعی خانواده و تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد. بین سبک دلبستگی در ابعاد نا ایمن اجتنابی و نا ایمن دو سوگرا با تاب آوری رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بین شیوه ی فرزند پروری و تاب آوری رابطه معناداری وجود ندارد. بین عملکرد خانواده در ابعاد همبستگی، گرایش های فکری – فرهنگی، تقید مذهبی، منبع کنترل بیرونی، با تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد.بین ویژگی های جمعیت شناختی سن و جنس با تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد. و در نهایت تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام عوامل فوق نشان داد که حمایت اجتماعی خانواده و سن نقش معناداری در پیش بینی تاب آوری فرزندان دارند. ت