بررسی و تحلیل تحولات شعر فارسی معاصر بر بنیاد تاثیرپذیری از حوادث اجتماعی

در عصر مشروطه نخستین گام های نواندیشی در شعر فارسی با دگرگونی درون مایه های آن با حفظ حرمت و تقدّس جنبه های صوری شعر برداشته شد. تا جایی که ضرورت تجدّد در شعر فارسی حتّی سرشناس ترین چهره های سنت گرا و محافظه کار را بر آن داشت که برای دمیدن روح نشاط و بالندگی در شعر بی رمق و دل مرده ی فارسی جز تازه شدن آن به چیز دیگری نیندیشند. در همین ایّام بر خلاف نواندیشان سنّت گرا، تجدّد طلبان افراطی معتقد بودند که شعر فارسی علاوه بر محتوا باید از لحاظ فرم و صورت های بیرونی نیز کاملاً تغییر یابد. نیما با بررسی و مطالعه ی دقیق شعر سنّتی، ادبیّات مغرب زمین و نیز آسیب شناسی کارهای انجام یافته در زمینه ی تحوّلات عصر خویش، توانست نظام جمال شناختی تازه ای از شعر فارسی ارائه دهد. با پشتکارهای نیما و نیز مساعی شاگردان بلافصل او، ما امروزه در هنجارهای بلاغی تازه، شاهد فرم ها و ژانرهای متعدّدی هستیم و هنوز بخش عظیمی از خلاقیّت های نیما ناشناخته مانده است و در صورت ظهور نوابغ و چهره های خلّاق در آینده با شیوه ها و سبک های جدید دیگری نیز روبه رو خواهیم شد.