چیستی داستان و نسبت آن با زمان از دیدگاه پل ریکور

ریکور فیلسوف پدیدار شناس فرانسوی که بعدها به هرمنوتیک فلسفی گرایش پیدا کرد متوجه نقش روایتها در زندگی انسان شد او به این نکته دست بافت که هیچ روایتی عاری از تزمن نیست و روایت هنگامی گویا خواهد بود که بیانگر ویژگی های زمان مند انسان باشد بنابراین روایت خود بستری را فراهم می اورد که بتوان از طریق آن در مورد زمان به تحقیق پرداخت. ریکور با بهره گیری از آرای ارسطو در باب پیرنگ که استوار به نظریه محاکات بود و نیز استفاده از آرای هایدگر و اگوستین به این نکته دست یافت که تنها از طریق روایتها می توان زمان ویژه انسانی را ادراک کرد.