رابطه بین خودکارآمدی، عزت نفس با امید در بین کودکان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (m.s) و مقایسه آنها با کودکان سالم در شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر مقایسه رابطه خودکارآمدی، عزت نفس با امید در دختران مبتلا به مولتپیل اسکلروزیس (m.s) با دختران سالم شهر اصفهان بود. بدین منظور تعداد 30 نفر(10 تا 15 سال) از بین دختران مبتلا به بیماری m.s مراجعه کننده به سه کلینیک m.s شهر اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای مقایسه نتایج این گروه با نتایج یک گروه از افراد سالم، 30 نفر (10 تا 15 سال) از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اصفهان نیز با استفاده نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از : مقیاس خودکارآمدی کودکان ویلر، ولد ، مقیاس عزت نفس کوپراسمیت و مقیاس امید اسنایدر و همکاران. در تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری t مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری (manona)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره (گام به گام) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در کل ارتباط مثبت معنی داری بین خودکارآمدی و امید (01 /0 > p ، 735/0 = r)، عزت نفس و امید (01/0 > p ، 669/0 = r) و نیز بین خودکارآمدی و عزت نفس (01/0 > p ، 704/0 =r ) کودکان در سطح 01/0 وجود دارد. بدین معنا که با افزایش خودکارآمدی و عزت نفس در کودکان، امید افزایش می یابد. در گروه کودکان مبتلا به m.s تنها متغیر عزت نفس قادر به پیش بینی امید در این کودکان بود. اما در گروه کودکان سالم، متغیرهای خودکارآمدی و عزت نفس قادر به پیش بینی امید در این کودکان نبود. نتایج همچنین نشان داد که بین دو گروه در متغییرهای امید، عزت نفس و خود کار آمدی تفاوت معنی دار (01/0> p ) وجود دارد. میانگین نمرات امید، عزت نفس و خودکارآمدی در کودکان سالم بالاتر از کودکان مبتلا به m.s بود.