بررسی و مقایسه اثر امواج فراصوتی پالس یک مگاهرتز و لیزر کم توان گالیوم ـ آلومینیوم ـ آرسناید 810 نانومتر در بهبود ویژگی های بیومکانیکی غضروف و ضریب اصطکاک مفصل زانو در آرتروز ثانویه مدل حیوانی خرگوش

زمینه از پرکاربردترین روش های بی ثباتی مفصلی و به دنبال آن القای oa، قطع لیگامنت صلیبی قدامی در زانو است. در مطالعه حاضر تأثیر لیزر کم توان و امواج فراصوت بر ویژگی های بیومکانیکی غضروف و اصطکاک مفصل زانوی خرگوش پس از القای استئوآرتریت تروماتیک بررسی و مقایسه گردید. روش 30 سر خرگوش نر 4 ماهه سفید از نژاد dutch مورد بررسی قرار گرفتند. با قطع acl در 20 نمونه، آرتروز تروماتیک القا شد. 62 روز پس از aclt ویژگی های بیومکانیکی با استفاده از تست stress-relaxation، اصطکاک مفصل با استفاده از روش نوسان آزاد، ضخامت غضروف با روش ایندنتاسیون و مطالعات بافت شناسی با گروه کنترل مقایسه شد. در گروه های مداخله لیزر و فراصوت، پس از 10 جلسه درمان، ارزیابی های فوق در مقایسه با گروه کنترل جراحی تکرار گردید. نتایج قطع acl بعد از 62 روز باعث ایجاد آرتروز درجه 2 شد با قطع acl ضخامت غضروف، نیروی بیشینه، نیروی تعادلی، ضریب الاستیک و ضریب تعادلی کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد. ضریب اصطکاک مفصل افزایش و تعداد نوسان ها کاهش معنی داری یافت. با استفاده از لیزر و فراصوت ضریب الاستیک کاهش و تعداد نوسانات افزایش معنی داری یافت. این تعییرات در گروه فراصوت به طور معنی داری شدیدتر از گروه لیزر بود. در هر دو گروه، ویژگی های بیومکانیکی غضروف فمور به حالت طبیعی بازگشت. در تیبیا لیزر باعث افزایش معنی دار نیروی بیشینه، نیروی تعادلی و ضریب الاستیک شد. نتیجه گیری مدل aclt خرگوش، روش مناسبی برای القای استئوآرتریت می باشد. تغییرات بیومکانیک در نمایش ضابعات دژنراتیو غضروف بر تغییرات بافتی مقدم است. امواج فراصوت در کاهش اصطکاک مفصل و لیزر در بهبود ویژگی های بیومکانیکی غضروف موثرتر می باشد.