سینتیک کریستاله شدن پلی اتیلن ترفتالات و مطالعه برهم کنش چند دارو از گروه آنتی بیوتیک های سفالوسپورین با هموگلوبین

در بخش اول پایان نامه حاضر رفتار حرارتی تبلور پلیمر پلی اتیلن ترفتالات بررسی شد. در ابتدا مطالعاتی در رابطه با مقدمه، تاریخچه و تئوری های مربوط به کریستالیزاسیون پلیمر ارائه شده است. در فصل دوم سرعت تبلور پلیمر پلی اتیلن ترفتالات در جرم مولکولی های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از شرایط همدما ومعادلات آورامی برای بررسی سینتیک تبلور پلیمرها استفاده شد. داده های سینتیکی و نتایج میکروسکوپ عبوری نشان دادند که مکانیسم کریستالیزاسیون در پلیمرها با جرم مولکولی پایین متفاوت از مکانیسم کریستالیزاسیون در پلیمرهای با جرم مولکولی بالا است. برای بهبود زنجیره های پلیمر از سه مونومربه عنوان مونومرهای بهبود دهنده پلیمر به نام های تری اتیلن گلیکول، آمین پروپیل تری اتوکسی سیلان و بیس فنل آ استفاده شد. در مطالعه سینتیک تبلور پلیمر pet اصلاح شده با تری اتیلن گلیکول در شرایط غیر همدما از معادلات آورامی و لیو- مو استفاده گردید. نتایج نشان دادند که در حضور تری اتیلن گلیکول سرعت کریستالیزاسیون کاهش می یابد. در مطالعه بعدی از شرایط غیرهمدما برای مطالعه تبلور پلیمر pet بهبود یافته با آمین پروپیل تری اتوکسی سیلان استفاده گردید. نتایج مطالعات نشان دادند که حضور aptes باعث کاهش سرعت کریستالیزاسیون پلیمر pet است. در پایان این بخش از بیس فنل آ برای اصلاح پلیمر pet استفاده شده است. مطالعات تبلور همدما نشان دادند که این مونومر باعث افزایش سرعت کریستالیزاسیون در این پلیمر است. بخش دوم مطالعات انجام شده مربوط به مطالعه بر هم کنش داروهای آنتی بیوتیک های گروه سفالوسپورین با پروتئین هموگلوبین است. در فصل اول از این بخش بر هم کنش داروی سفتریاکسون و هموگلوبین توسط روش های طیف سنجی فلوئورسانس، دورنگ نمایی دورانی و ویسکوزیته ذاتی مورد بررسی قرار گرفته است. این روش ها نشان دادند که هموگلوبین و سفتریاکسون با یکدیگر برهمکنش داشته و نتیجه این برهم کنش بر روی ساختار هموگلوبین موثر است. نتایج آنتالپی و آنتروپی که از طریق معادله اصلاح شده لین ویر- بورک و همچنین معادلات وانت هوف به دست آمدند نشان می دهند که تغییرات آنتالپی و آنتروپی به شدت تابع شرایط یونی محیط هستند. داده های دورنگ نمایی دورانی و همچنین نتایج ویسکوزیته ذاتی تایید کننده کاهش حجم پروتئین هموگلوبین در حضور سفتریاکسون در محلول های بافری مورد آزمایش است. برای بررسی تاثیر سفتریاکسون بر روی هموگلوبین در بدن انسان، این دارو به چهار نفر به عنوان داوطلب تزریق گردید. در فصل بعدی مطالعات بر هم کنش داروی سفپیم بر روی هموگلوبین مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات داده های ترمودینامیکی احتمالا به تغییر ساختار هموگلوبین در محلول های با قدرت یونی متفاوت بر می گردد. در فصل نهم بعدی بر هم کنش داروهای سفتازیدیم و سفازولین با هموگلوبین مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات ترمودینامیکی که برگرفته از نتایج فلوئورسانس بوده و با کمک معادلات وانت هوف به دست آمده اند نشان می دهند که نوع تغییرات برهم کنش هموگلوبین با سفازولین در محلول های با قدرت یونی مختلف مشابه تغییرات برهم کنش هموگلوبین با سفتریاکسون است. و همچنین نوع و تغییرات برهمکنش هموگلوبین با سفتازیدیم در محلول های با قدرت یونی مختلف مشابه تغییرات برهمکنش این پروتئین با سفپیم و متفاوت از برهم کنش سفازولین با هموگلوبین می باشد.. نتایج دو رنگ نمایی دورانی داده های ناشی از آزمایشات فلوئورسانس را تایید می کنند. با توجه به هشدار سازمان غذا و داروی آمریکا مبنی بر احتمال رسوب کلسیم با سفتریاکسون مطالعه نهایی این پایان نامه متمرکز بر روی سینتیک و مکانیسم این واکنش از طریق روش های اسپکتروفتومتری و سایز سنجی است. برای بررسی سرعت تشکیل رسوب سفتریاکسون توسط کلسیم، از محلول های با غلظت های یکسان و اضافی کلسیم و غلظت های متفاوت سفتریاکسون استفاده شد. تغییرات سفتریاکسون آزاد توسط ایجاد کمپلکس این دارو با آهن iii مورد بررسی قرار گرفته که برای مطالعات سینتیکی استفاده شده است. زمان نیمه عمر ترسیب سفتریاکسون متناسب با عکس غلظت سفتریاکسون اولیه و به صورت خطی تغییر می کند.