بررسی رابطه ی انگیزش شغلی با سبک های مدیریت کلاس و سبک های تدریس معلمانِ راهنمایی و دبیرستانِ شهرستان های پاوه و جوانرود

موضوع پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی انگیزش شغلی با سبک های مدیریت کلاس و سبک های تدریس معلمان راهنمایی و دبیرستان در سال تحصیلی 91-1390 بود. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه ی معلمان شاغل به تدریس در دو شهرستان پاوه و جوانرود بود، که از میان آن ها تعداد 300 نفر (210 مرد، 90 زن) با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. داده های مورد نظر به کمک سه پرسشنامه ی انگیزش شغلی هرزبرگ (1960)، سبک های مدیریت کلاس درس محقق ساخته (مبتنی بر نظریه ی فرنچ و راون، 1960) و سبک تدریس پراشینگ (2002) جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر روش های آمار توصیفی شامل: فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و همبستگی پیرسون، از روش های آمار استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس تک متغیری و چند متغیری، رگرسیون گام به گام و آزمون t استفاده گردید. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که بین انگیزش شغلی، مولفه ها و عوامل آن با سبک های مدیریت کلاس و سبک های تدریس معلمان رابطه وجود دارد. یافته های تحلیل رگرسیون با روش گام به گام حاکی از آن بود که تعدادی از مولفه های انگیزش شغلی ازجمله: حقوق، موفقیت، سرپرست و ماهیت، توانایی پیش بینی و تبیین سبک های مدیریت کلاس و سبک های تدریس را دارند. نتایج آزمون های تحلیل واریانس و آزمون t، نشان دهنده ی وجود تفاوت های معنی دار میان متغیرهای مورد بررسی بود. وجود تفاوت معنادار در اقتدار تشویقی و سبک تدریس سنتیِ معلمان مرد و زن، اختلاف معنی دار از لحاظ مولفه های انگیزش شغلی و سبک تدریس سنتی در معلمان مقطع راهنمایی و دبیرستان، و تفاوت در منابع اقتدار قانونی، تشویقی، تنبیهی و مرجع در معلمان دارای سوابق مختلف خدمت، از نتایج اصلی این پژوهش بود.