نقش طرحواره های ناساز اولیه و عوامل شخصیت در پیش بینی رضایت زناشویی جانبازان

رضایت زناشویی نشانگر استحکام و کارایی خانواده است. برای جانبازان زندگی زناشویی به دلایل مختلف ممکن است به صورت ویژه ای فشار زا باشد. به همین دلیل در معرض اختلافات زناشویی و آسیب های خانوادگی بیشتری هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش طرحواره های ناساز گار اولیه و عوامل شخصیت در پیش بینی رضایت زناشویی جانبازان با اختلال استرس پس از سانحه و بدون اختلال استرس پس از سانحه بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده که در مقوله طرح های توصیفی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل جانبازانی بود که نام آنها در لیست بنیاد شهید و امور جانبازان استان چهارمحال و بختیاری موجود بوده و از بین این جانبازان تعداد 200 نفر به روش خوشه ای تصادفی از بین 3 شهرستان انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ، پرسش نامه طرحواره های ناسازگار یانگ وپرسش نامه 6 عاملی شخصیت (هگزاکو) بودکه در نمونه انتخابی اجرا شد. برای تحلیل داده ها از رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که عوامل شخصیت وطرحواره های ناسازگار اولیه ارتباط معنادار با رضایت زناشویی جانبازان دارند و می توانند به خوبی تغییرات آن را تبیین نمایند. از بین عوامل شخصیت، برونگرایی بیشترین سهم و از بین طرحواره های ناسازگار اولیه طرحواره آسیب پذیری نسبت به ضرر یا بیماری بیشترین سهم را در پیش بینی رضایت زناشویی داشتند. همچنین نتایج تحلیلی واریانس نشان داد که بین رضایت زناشویی، عوامل شخصیت و طرحواره های ناسازگار اولیه جانبازان با اختلال و بدون اختلال تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد که توجه به طرحواره های ناسازگار و عوامل شخصیت در رضایت زناشویی می تواند رهنمود مناسبی برای آموزش و درمان روابط زناشویی جانبازان باشد و می توان از تعارضات زناشویی کاست و زندگی را برای آنها دلپذیر ساخت.