تهیه و مطالعه کمپلکس های جدید از عناصرایتریم، دیسپروزیم و ایتربیم با لیگاندهای نیتروژن دار 1و10- فنانترولین و سیانامید و مطالعه برهم کنش با dna و خواص ضد باکتری کمپلکس های ایتریم، دیسپروزیم و ایتربیم شامل لیگاند 1و10- فنانترولین

در این پایان نامه ابتدا سه کمپلکس لانتانیدی با فرمول [ln(phen)2cl(h2o)3]cl2.h2o (ln = (1) dy و (2) y) و [yb(phen)2(oh2)cl3](h2o)2 (3) (phen = 1و10-فنانترولین) تهیه شد. از واکنش کمپلکس های (2) و (3) با لیگاندهای x- فنیل سیانامید (x-pcyd)، شش ترکیب جدید با فرمول [y(phen)2(xpcyd)2(h2o)2]cl (xpcyd = 2- کلرو فنیل سیانامید (4)، 2 و 5- دی کلرو فنیل سیانامید (5) و 2و 4 و 5- تری کلرو فنیل سیانامید (6)) و [yb(phen)2(xpcyd)3] (xpcyd = 2- کلرو فنیل سیانامید (7)، 2 و 5- دی کلرو فنیل سیانامید (8) و 2و 4 و 5- تری کلرو فنیل سیانامید (9)) تهیه شد. ترکیبات (1) تا (9) با طیف سنجی زیر قرمز (ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis)، رزونانس مغناطیسی هسته ی هیدروژن (h nmr1) و آنالیز عنصری شناسایی شدند. در طیف ir کمپلکس های (4) تا (9)، یک نوار قوی در اعداد موجی کمتر از 1-cm 2120 مربوط به ارتعاش گروه های سیانامید، ?(ncn)، دیده شد؛ که نشان دهنده ی کوئوردیناسیون لیگاند فنیل سیانامید به فلز مرکزی است. در طیف h nmr1 ترکیبات (1) تا (9)، چهار سیگنال مربوط به پروتون های فنانترولین مشاهده شد، که در مقایسه با لیگاند آزاد فنانترولین شیفت به سمت میدان های پایین تر و پهن شدگی دیده شد. در مقایسه با لیگاندهای آزاد و کمپلکس های دیامغناطیس دارای لیگاندهای فنیل سیانامید (4) تا (6)، در سیگنال های پروتون های فنیل سیانامید کوئوردینه شده در کمپلکس های (7) تا (9) پهن شدگی و شیفت پارامغناطیس مشاهده شد. به منظور تعیین ساختار کمپلکس های (2) و (8) با آنالیز پرتو x، بلور کمپلکس (2)، [y(phen)2cl(h2o)3]cl2.h2o ، از محلول متانولی در سیستم تری کلینیک با گروه فضایی p? متبلور شد. یون ایتریم (iii) با 4 اتم نیتروژن، سه اتم اکسیژن و یک اتم کلر کوئوردینه شده و دارای عدد کوئوردیناسیون هشت می باشد. به منظور به دست آوردن بلور کمپلکس (8)، از روش نفوذ آهسته دی اتیل اتر در محلول دی کلرومتانی از کمپلکس استفاده شد، اما بعد از مدتی بلورهای مسطح و بیرنگ کمپلکس (10) با فرمول [yb(phen)2]2+[yb(phen)2(2,5-cl2pcyd)4]2- در دمای اتاق از محلول جدا شد. این کمپلکس در سیستم مونوکلینیک با گروه فضایی p21/c متبلور شد. ایتربیم (1) با دو لیگاند فنانترولین (n,n) و چهار اتم نیتروژن لیگاندهای فنیل سیانامید هشت کوئوردینه و ایتربیم (2) با دو لیگاند فنانترولین (n,n) چهار کوئوردینه است. در این ترکیب، برهم کنش هایی بین ایتربیم (2) و کربن های ((26)c، (30)c، (31)c، (37)c و (38)c) لیگاندهای 2 و 5- دی کلرو فنیل سیانامید متصل به ایتربیم (1) وجود دارد. برای بررسی اثر بیولوژیکی کمپلکس های فنانترولین با dna، خواص لومینسانس و پیوند کمپلکس های (1) تا (3) با dna در بافر تریس-hcl توسط طیف سنجی جذبی uv-vis، طیف سنجی فلوئورسانس، بررسی های ویسکومتری و نیز طیف سنجی دورنگ نمایی دورانی (کمپلکس های (1) و (3)) تحت شرایط مشابه شرایط فیزیولوژیکی به منظور بررسی روش پیوند مطالعه شد. ثابت های پیوند، kb، با بررسی های جذب و نشر تعیین شدند. ثابت های پیوند، kb، و پارامترهای ترمودینامیکی شامل تغییرات آنتالپی (?h0)،تغییرات آنتروپی (?s0) و ?g0 در دماهای متفاوت مطابق داده های فلوئورسانس مربوط و معادله ی وانت هوف محاسبه شدند (?h0 > 0, ?s0 > 0, ?g0< 0). تعداد جایگاه های پیوندی، n، و ثابت های استرن-ولمر ،ksv، نیز تعیین شد. نتایج مطالعات مکانیزم برهم کنش، پیشنهاد نمود، که پیوند شیاری نقش اصلی را در برهم کنش این کمپلکس ها با dna دارد. علاوه براین، مطالعه ی پیوند رقابتی کمپلکس های (1) تا (3) با بررسی گستره ی خاموشی فلوئورسانس سیستمetbr–dna انجام شد. همچنین اثر یون یدید و غلظت نمک بر فلوئورسانس سیستم کمپلکس های (3-1)-dna بررسی شد. طیف سنجی دورنگ نمایی دورانی نیز نشان داد، که کمپلکس های (1) و (3) موجب تغییرات کنفورماسیونی در مولکول dna شدند. تمام نتایج نشان دادند، که این کمپلکس ها با تمایل بالایی می توانند با برهم کنش پیوند شیاری به dna پیوند شوند. همچنین، فعالیت کمپلکس های (1) تا (3) در مقابل برخی باکتری های بیماری زا با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد و آزمایشات بررسی اثر ضد میکروبی، فعالیت ممانعتی را در حضورکمپلکس های (1) تا (3) در مقابل باکتری های گرم مثبت و گرم منفی نشان داد. فعالیت شکست dna توسط کمپلکس های (1) تا (3) با الکتروفورز ژل آگارز در غیاب و حضورآب اکسیژنه انجام شد. کمپلکس (3)، فعالیت شکست dna را به طور موثری از طریق مکانیزم هیدرولیتیک نشان داد. نتایج شکست dna مشخص نمود، که در غیاب عامل اکسنده نیز کمپلکس (3) می تواند dna را بشکند. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند برای درک مکانیزم برهم کنش پیوند ترکیبات کوچک با dna و در پیشرفت مفاهیم بیولوژیکی، داوریی و فیزیولوژیکی آنها در آینده مفید باشد.