بررسی برخی عوامل موثر بر رویان زایی بدنی در سویا (.glycine max l) با استفاده از روشهای آزمایشگاهی و بیوانفورماتیکی

رویان زایی بدنی، یک شکل غیرجنسی از تکثیر گیاهان در طبیعت است که خیلی از موارد باززایی جنسی را تقلید می کند. در این تحقیق کشت بافت سویا glycine max و رقم ویلیامز انجام شد. بهترین نتیجه برای القای رویان بدنی سطح 5 میلی گرم در لیتر هورمون 2,4-d و پس از آن 25 میلی-گرم در لیتر 2,4-d مشاهده شد، این نتیجه به همراه ریزنمونه کوتیلدون نابالغ و از سطح آداکسیال و اندازه بذر 4-3 میلی متر حاصل شد. علاوه بر این قطعه ای از توالی ژن monopteros (mp) که در آرابیدوپسیس وجود دارد و در سویا ناشناخته بود از رقم ویلیامز جداسازی و توالی یابی شد. در قسمت آنالیزهای بیوانفورماتیکی برای اولین بار از تحلیل پروموتر برای فهم کاربرد ناشناخته monopteros استفاده شد. تعداد رایجی از سیس المنت های تنظیمی جیبرلین و skn-1_motif نتایج ما را در مورد دخیل بودنِ این عامل رونویسی در فاز دوم رویان زایی بدنی تائید می کند، به این دلیل که افزایش در سطح جیبرلین باعث شروع این مرحله می شود. در نتیجه، آنالیز پروموتر عوامل رونویسی حیاتی در رویان زایی بدنی و کشف المنت های پاسخگوی هورمونیِ فعال روی نواحی پروموتر از این ژن ها، شاهدی ارزشمند را برای پیشرفت کشت بافت گیاه ارائه می کند. همچنین آنالیز دمین های این ژن توالی یابی شده در سویا با دمین های موجود در آرابیدوپسیس به همراه ترسیم درخت فیلوژنی نشاندهنده ی شباهت بالای توالی جدید در سویا با دمین سوم یعنی aux-iaa در آرابیدوپسیس بود. برای درک بهتر روابط میان این عامل رونویسی و دیگر عوامل رونویسی ترسیم شبکه ppi و نرم افزار pathway studio برای ساخت، به تصویر کشیدن و آنالیز مسیرهای بیولوژیکی مورد استفاده قرار گرفت. پیچیده-ترین شبکه را روش سوم ایجاد کرد که نشان دهنده اثرات (تنظیم، بیان و اتصال) گسترده میان monopteros/iaa24 و دیگر فرآیندهای سلولی بود. اثرات تنظیم کننده گی این عامل رونویسی روی نمو ریشه، الگوی گل دادن، نمو پروکامبیوم، نمو رویانی، آغازه مریستم، گل دهی، نمو گیاه، تمایز، نمو مریستم و روزت دیده شد.