مطالعه مولفه های موثر بر آموزش عکاسی در تهران با اتکاء به نظریه پیربوردیو جامعه شناس معاصر

پژوهش «بوردیو» درباره عکاسی بخشی از نظریه او درباره«سرمایه فرهنگی» است که همراه با «سرمایه نمادین»،«سرمایه اقتصادی» و «سرمایه اجتماعی» ، «پایگاه اجتماعی» فرد را تشکیل می دهد.به طور کلی مضمون آثار «بوردیو» علاقه به «منزلت» و رقابت بر سر این منزلت است و به بررسی چگونگی پدید آمدن ذوق و قریحه از دل مبارزه برای منزلت یا بازشناسی اجتماعی می پردازد.از نظر او مهمترین عامل در حفظ و تداوم پایگاه اجتماعی فرد، انتقال سرمایه فرهنگی است. اهداف: در جامعه معاصر شهری تهران وجود گسل اجتماعی و اقتصادی مشهود است و به تبع آن نحوه استفاده و برخورد با عکس نیز تحت شعاع قرار می گیردبنا براین پژوهش حاضر میزان اقبال به عکاسی را در تهران از لحاظ کمی و کیفی مورد بررسی قرار داده تا از این طریق به جایگاه عکاسی در وضعیت فرهنگی امروز جامعه ما پی ببرد و علل و عوامل استقبال یا عدم استقبال از آن را در میان طبقات مختلف جامعه مورد بررسی قرار دهد. روش اجرا: بصورت کمی و کیفی با رویکردتطبیقی تحلیلی وبا استفاده از منابع کتابخانه ای وامار گیری میدانی نتایج: با رشد روند مدرنیزه شدن جامعه معاصر مشق عکاسی به صورت غیر قابل تردید ی رشد کرده و گرایش طبقه متوسط برای کسب منزلت فرهنگی تکیه بسیاری را به این رشته نموده است.