زندگی نامه و قیام حجر بن عدی

حجر بن عدی، از افراد سرشناس کوفه و از برجسته ترین رهبران شیعی بود که دو سال قبل از رحلت پیامبر(ص)، اسلام پذیرفت. در خلافت ابوبکر و عمر، حجر در فتوحات شرکت کرد و نقش مهمی را در این جنگ ها ایفا کرد چنانچه مرج عذراء را که بعدها آرامگاه اش شد، در هنگام فتح دمشق، فتح کرد. حجر در عصر خلافت عثمان، به دلیل شیوه ی حکومتی وی و والیانش در گروه معترضین نسبت به حکومت بود و تا جایی به انتقاد و سرزنش خلیفه پرداخت که به شام تبعید شد. در عهد خلافت امام علی(ع)، حجر موقعیت والایی یافت و نقش موثری در حکومت آن حضرت داشت بطوری که در تمامی جنگ ها در کنار امام شمشیر زد. با پیش آمدن ماجرای صلح امام حسن(ع) و قدرت گیری معاویه، گرچه حجر معترض به صلح و خواهان بازگشت به جنگ و درگیری با اهل شام بود، سرانجام با پیروی از امام با معاویه بیعت کرد. اما کوفه پس از آن همچنان ناآرام بود و حجر آشکارا به اعتراض بر ضد معاویه برمی خاست و مخالفت خود را با حکمرانی او اظهار می کرد تا اینکه در زمان والی گری زیاد بن ابیه بر کوفه، در سال پنجاه و یک هجری، حجر و چند تن دیگر که با وی هم عقیده و هم فکر بودند به مرگ محکوم شدند. گرچه نوع حکومتگری معاویه و اوضاع سیاسی و اقتصادی جامعه ی کوفه مهم ترین دلیل حرکت حجر بود، اما او همچنان بر بیعتش با معاویه پایدار بود و هیچ وقت عِدّه و عُده ای تشکیل نداد تا دست به قیام مسلحانه بزند و تنها به اعتراض و انتقاد برمی خاست.