طراحی و تبیین مدل حفظ و نـگه‏داری کارکنان دانش‏پایه با تأکید بر شیوه‏های مدیریت منابع انسانی(مورد مطالعه: دانشگاه‏ها و موسسات آموزش عالی استان خراسان جنوبی)

با رشد دانش و فن‏آوری و گسترش سازمان‏های دانش‏بنیان، جذب، توسعه و نـگه‏داری کارکنان دانشی با عملکرد بالا و با توانایی‏های بالقوه بالا، در سطح سازمانی و ملی بسیار حیاتی خواهد بود. از نگاه بحث نگه‏داری کارکنان دانش‏پایه، بازار، به محل داد و ستد استعداد تبدیل می‏شود که کارکنان انتخاب می کنند کی و کجا کار کنند و استعداد خود را عرضه کنند و از سوی دیگر سازمان‏ها بایستی هر کاری را به منظور جذب، توسعه، مدیریت و نگه‏داری این گونه کارکنان انجام دهند. این همان چیزی است که باعث ایجاد مزیت رقابتی جهانی غیر قابل تقلید و مداوم برای سازمان می‏شود. بنابراین شرکت ها به طور فزاینده ای به دانش، مهارت و شایستگی های کارکنان دانشی خود وابسته شده اند. این افراد - که اولین بار در سال 1974 پتیر دراکر اصطلاح کارکنان دانش‏پایه را برای آن‏ها به‏ کار برد - حامل دانشی هستند که سازمان مالکیتی بر آن ندارد و اما به عنوان یک منبع قدرتمند به افراد دانش‏پایه این آزادی عمل را می دهد که جابه جا شوند و از دانش خود در حوزه های متفاوتی استفاده نمایند. حال، پرسش اصلی و بنیادی آن است که چگونه می‏توان مدل مفهومی حفظ و نـگه‏داری کارکنان دانش‏پایه را طراحی و تبیین نمود؟ در این پژوهش، با بررسی گسترده مبانی نظری، عوامل و مولفه‏های اصلی مدل حفظ و نـگه‏داری کارکنان دانش‏پایه شناسایی و پس از اجرای فن دلفی و دریافت نظر خبرگان، این عوامل و متغیرها اصلاح و تعدیل گردیده و نهایتاً مدل مفهومی تحقیق طراحی گردید؛ که در آن، فعالیت‏های مدیریت منابع انسانی (شامل فرصت مشارکت، حقوق و مزایا، حمایت سازمانی، عدالت رویه‏ای و توسعه‏ی مهارت‏ها) به عنوان متغیرهای پیش‏بین، رضایت شغلی، تعهد سازمانی و اعتماد به مدیران به عنوان متغیرهای واسطه (میانجی)، و قصد مانـدن کارکنان دانش پایه به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شده است. برای سنجش متغیرها، از پرسشنامه‏های استاندارد استفاده شد. برای جمع‏آوری داده‏ها، نمونه‏گیری به صورت تصادفی طبقه‏ای از جامعه‏ی اعضای هیئت علمی دانشگاه‏ها و موسسات آموزش عالی خراسان جنوبی انجام شد. یافته‏های به‏دست آمده به روش تحلیل مسیر با نرم‏افزار amos نشان می‏دهد که فعالیت‏های منابع انسانی شامل توسعه‏ی مهارت‏ها، حقوق و مزایا، فرصت مشارکت، حمایت سازمانی و عدالت رویه‏ای، از طریق متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی و اعتماد به مدیران می‏توانند قصد ماندن را پیش‏بینی کنند و از میان آن‏ها، حمایت سازمانی دارای اثر مستقیم و قوی‏ترین اثر غیرمستقیم بر قصد ماندن کارکنان دانشی است.