رابطه سبک های فرزندپروری با کمال گرایی و خودپنداره در نوجوانان شهرستان لامرد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های فرزندپروری با کمال گرایی و خودپنداره در نوجوانان شهرستان لامرد بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان لامرد در سال تحصیلی 92-91 و همچنین والدین آنها را تشکیل می دهد که تعداد 153 نفر دانش آموز به همراه والدین آنها با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. روش پژوهش از نوع همبستگی است. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ی خودپنداره راجرز، مقیاس جدید کمال گرایی هیل و همکاران (جمشیدی و همکاران،1388) و پرسشنامه سبک فرزندپروری بامریند (1973) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد از بین سبک های فرزندپروری، تنها بعد مقتدرانه با نمره ی خودپنداره به سطح منفی معنی دار رسیده است. به عبارتی دیگر اقتدار والدین باعث ایجاد خودپنداره مثبت در فرزندان می شود. از سوی دیگر بین کمال گرایی مثبت با سبک سهل گیر والدین رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد ولی بین هیچ کدام از ابعاد کمال گرایی منفی با ابعاد شیوه های فرزندپروری رابطه به سطح معنی دار نرسیده است. نتایج نشان دادند بین خودپنداره ی دختران و پسران تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین کمال گرایی مثبت و منفی در بین دختران و پسران تفاوت معنی دار وجود ندارد. کلمات کلیدی:کمال گرایی، خودپنداره، سبک های فرزندپروری، نوجوانان