تهیه ی نانوذرات زیست سازگار کیتوسان با روش ژله ای و بررسی کاربرد آن در واکنش هانش

بسپارهای کربوهیدراتی یا پلی ساکاریدها از مهم ترین انواع زیست بسپارها به شمار می آیند.کیتوسان از نظر فراوانی، دسترس پذیری، ارزانی و به ویژه این که از جمله معدود پلی ساکاریدهای حاوی گروه عاملی نیتروژن است، یک بسپار منحصر به فرد به شمار می رود. وجود گروه های عاملی هیدروکسیلی و آمینی بر سطح این بسپار سبب شده است که این بسپار، توانایی کاتالیزکردن برخی از واکنش های شیمی آلی را داشته باشد. با توجه به ویژگی های کاتالیزگرهای همگن و ناهمگن، نانوکاتالیزگرها، به دلیل سطح فعال بالا و هم-چنین جداسازی آسان از مخلوط واکنش، به عنوان پلی میان کاتالیزگرهای همگن و ناهمگن شناخته می شوند. در این راستا با توجه به خواص زیست شناختی ترکیب های ناجورحلقه، در این کار پژوهشی، ابتدا نانوذرات بسپار کیتوسان به روش ژله ای در اندازه ی 40 تا 80 نانومتر تهیه شده و سپس به عنوان یک کاتالیزگر بسیار موثر در تهیه ی مشتق های 4،1ـ دی-هیدروپیریدین در شرایط تک ظرف و بدون حلال به کار رفتند. ساختار ترکیب های تهیه شده، 4،1ـ دی هیدروپیریدین ها و کاتالیزگرهای تهیه شده با انواع روش های طیف بینی، مانند؛ طیف بینی تشدید مغناطیسی هسته ی هیدروژن، طیف بینی تشدید مغناطیسی کربن، طیف-بینی فروسرخ، طیف بینی رامان و تصویرهای میکروسکوپ الکترونی بررسی شده اند.