تفاوت بین نوع رشته ورزشی و گرایش ورزشکاران به جنبه‏های چهارگانه اوقات فراغت

هدف از انجام این تحقیق تعیین تفاوت بین نوع رشته ورزشی با گرایش ورزشکاران به جنبه‏ های چهارگانه اوقات فراغت می باشد. این تحقیق بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و برحسب روش های گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی است. جامعه ی آماری تحقیق شامل 1210 ورزشکار شرکت کننده در لیگ‏های یک باشگاهی در رشته‏ های شنا، بسکتبال، والیبال و تکواندو می‏باشد، که 291 ورزشکار به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه ی چهارگانه فراغتی محقق ساخته استفاده شد که روایی و پایایی آن ها به تأیید رسید. برای ارائه ی داده های توصیفی از شاخص های آماری فراوانی، درصد فراوانی و رسم نمودار و جداول استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار استنباطی به منظور تعیین تفاوت معنی داری بین رشته ‏های انفرادی، اجتماعی و پربرخورد و کم‏ برخورد در گرایش‏های فراغتی از آزمون تی مستقل و از آزمون یومن ویتنی برای تعیین تفاوت بین رشته ‏های انفرادی، اجتماعی و پربرخورد و کم‏ برخورد درگرایش‏های ورزشی استفاده شد. همچنین برای سایر متغیر‏ها آزمون‏های آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال‏والیس بکار گرفته شد. نتایج به دست آمده بدین شرح است: ورزشکاران رشته‏ های پربرخورد نسبت به رشته‏ های کم‏ برخورد تمایل بیشتری به فعالیت‏های ورزشی پربرخورد همانند: رزمی، بسکتبال، بوکس، فوتسال و هندبال دارند و نسبت به ورزشکاران رشته‏ های کم برخورد، تمایل بیشتری به پرداختن به فعالیت‏های فراغتی مخاطره‏ ای و ویژه در اوقات فراغت خویش دارند. همچنین بین ورزشکاران رشته‏ های انفرادی و اجتماعی در گرایش‏های ورزشی اوقات فراغت تفاوت وجود دارد که این تفاوت بین فعالیت‏های رزمی، بسکتبال، والیبال و فوتسال معنادار است، همچنین نتایج نشان داد که ورزشکاران رشته‏های اجتماعی و انفرادی به یک اندازه در فعالیت‏های فراغتی جدی، ویژه، فانتزی و مخاطره ‏ای شرکت می‏کنند و تفاوتی در پرداختن به این گرایش‏ها در آن‏ها دیده نمی‏شود.