رابطه آخرت نگری با امیدواری و رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه الزهرا

امروزه با افزایش مطالعات درباره ارتباط دین با به زیستی روانی و گسترش شواهد تاثیر معنویت بر رفتار سالم، بررسی ارتباط میان سازه های مهم در ادبیات این حوزه اهمیت یافته است. هدف این پژوهش بررسی رابطه آخرت نگری با امیدواری و رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه الزهرا می باشد. جامعه آماری، همه دانشجویان متاهل دانشگاه الزهرا هستند. نمونه شامل 117 نفر از دانشجویان متاهل دانشگاه الزهرا می باشند. نمونه گیری به روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر مقیاس آخرت نگری بهرامی و ابراهیمی (1389) و پرسشنامه اسپانیر (1976) برای سنجش رضایتمندی زناشویی و پرسشنامه میلر (1988) برای سنجش امیدواری است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و روش های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون t تحلیل شد. نتایج به دست آمده مؤید وجود رابطه معنادار بین آخرت نگری با رضایتمندی زناشویی و امیدواری در دانشجویان متاهل دانشگاه الزهرا بود. در ضمن میان آخرت نگری و متغیر سن و تحصیلات رابطۀ معناداری مشاهده نشد.