بررسی ساختار جسم پینه ای و بیان ژن های مرتبط با سنتز میلین در آن در موش های صحرایی ترانس ژن با بیان بالای فاکتور مهارکننده لوسمی

بیماری های وابسته به تخریب میلین در ماده سفید مغز یکی از فراوان ترین بیماری های سیستم عصبی مرکزی می باشند. افزایش تکثیر سلول های پیش ساز الیگودندروسیتی از طریق جای گزینی سلول های بنیادی یا تحریک درون زاد آن ها به واسطه فاکتورهای نوروتروپ یکی از روش های کارآمد درمانی در آینده می باشد. فاکتور مهارکننده لوسمی (lif) یک سیتوکین نوروتروپیک می باشد، که در شرایط درون و برون تنی سبب تکثیر و حفظ خاصیت چندقوه-زایی سلول های بنیادی عصبی و جای گزینی محدود سلول های آسیب دیده می شود و بر توانایی سلول های الیگودندروسیت در بیوسنتز میلین تأثیر دارد. با این حال به دلیل محدودیت-هایی چون روش تزریق پیچیده در مغز، عدم توزیع مناسب در بخش های آسیب دیده، موثرنبودن تزریق محیطی به دلیل عدم امکان عبور آن ها از سد خونی مغزی و یا هضم با پروتئازهای سرم، شناسایی مکانیسم های مولکولی کامل این ترکیبات به ویژه در بخش های آسیب دیده به منظور استفاده بالینی محدود می باشد. در مطالعه حاضر به منظور ارزیابی بیان اختصاصی پروتئین lif در سلول های عصبی بنیادی بر تکثیر و تعداد سلول های الیگودندروسیت جسم پینه ای و نیز تغییرات بیان ژن های موثر در بیوسنتز میلین، مدل موش ترانس ژن با بیان بالای lif تحت پروموتور ژن نستین و با استفاده از روش انتقال ژن به-واسطه بیضه (tmgt) تولید گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، که بیان اختصاصی بالای lif تحت پروموتور نستین در موش های صحرایی ترانس ژنیک همراه با افزایش تعداد سلول های الیگودندروسیت در ساختار جسم پینه ای، افزایش رونویسی ژن های مرتبط با سنتز میلین شامل mbp و plp و افزایش ضخامت میلین در اطراف اکسون های این ناحیه بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، که بیان اختصاصی بالای lif در سلول های بنیادی عصبی اثرات مطلوبی بر شاخص های بیوسنتز میلین در جسم پینه ای داشته و می توان از این روش در آینده به منظور درمان اختلالات عصبی توأم با تخریب میلین استفاده نمود.