کاهش نفوذپذیری خاک با استفاده از روش بیولوژیکی مطالعه موردی خاک لندفیل شیراز

نفوذپذیری خاک یکی از پارامترهای مهندسی مورد اهمیت است بخصوص اگر بحث از سازه های مهندسی خاص که نیاز به نفوذ پذیری های ویژه ای دارد، باشد. سد های خاکی و پوشش های نفوذناپذیر لندفیل از جمله این سازه هاست. بیوژئوتکنولوژی یک شاخه از مهندسی ژئوتکنیک است که با کاربردهای روش های بیولوژیکی در مسائل مهندسی ژئوتکنیکی سروکار دارد. اخیراً در این شاخه روش جدیدی برای بهبود مشخصات مکانیکی خاک، با یک فرآیند بیولوژیک سازگار با محیط زیست، معرفی شده است. این تکنیک مبتنی بر استفاده از باکتری هایی است که مواد معدنی تولید می کنند. این باکتری ها در خاک و مواد معدنی طبیعی یافت می شوند. پژوهشگران تلاش می کنند تا مصارف گوناگونی برای استفاده از مواد معدنی تولیدشده توسط باکتری ارائه دهند. در این تحقیق به بررسی این روش به منظور کاهش نفوذپذیری خاک و به صورت موردی خاک لندفیل شیراز پرداخته می شود. میکرو ارگانیسم مورد استفاده در این پژوهش، باکتری باسیلوس اسفاریکوس از خانواده باسیلاس می باشد که در فرآیند هیدرولیز اوره نقش کاتالیزور را انجام داده و تولید رسوب کربنات کلسیم می کند. آزمایش استفاده شده به منظور تعیین نفوذپذیری، آزمایش هد افتان بوده است. نتایج این تحقیق نشان دادند که این روش کارکرد مناسبی برای کاهش نفوذپذیری خاک دارد. با درصد مناسب مواد مغذی مورد نیاز برای رشد باکتری، تغییر نسبت مواد اضافه شونده کلرید کلسیم و باکتری، تغییر مدت زمان عمل آوری و تغییر غلظت باکتری، عملکرد باکتری تغییر خواهد کرد. با تغییر این پارامترها تغییرات نفوذپذیری خاک لندفیل شیراز مورد مطالعه در این تحقیق تعیین گردیدند.