ارزیابی ضریب افزایش دینامیکی تحلیل خرابی پیشرونده در قاب های مهاربندی شده فولادی

به گسترش زنجیروار خرابی موضعی اولیه از یک المان به المان دیگر که نهایتا موجب فروپاشی کل سازه و یا قسمت بزرگ نامتناسبی از آن می گردد، خرابی پیشرونده گفته می شود. درپی خسارت های بزرگ به ساختمان ها در اثر خرابی پیشرونده، توجه بسیاری از محققین جلب پژوهش در این زمینه شده است. در این تحقیق مقاومت سیستم های قاب های مهاربندی شده مجهز به انواع مهاربندهای هم محور در برابر خرابی پشیرونده با مدلسازی سه بعدی و با استفاده از روش های آئین نامه ایمسیر جایگزین استاتیکیغیرخطی و دینامیکی غیرخطی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در طراحی به روش مسیر جایگزین، سازه به گونه ای طراحی می شود که بتواند خرابی موضعی پیش آمده را جذب کرده و مسیرهای جدیدی برای انتقال بارها به وجود آورد. در این روش در هر نوبت، تنها حذف یک المان بحرانی مورد بررسی قرار می گیرد و سازه برای تعیین اثر حذف این المان، تحلیل می شود. هدف در این تحقیق، بررسی ضریب افزایش دینامیکی خرابی پیشرونده در قاب های مهاربندی شده هم محور است. بدین منظور مدل های مختلفی از قاب های مهاربندی شده هم محور با تعداد طبقات و دهانه های مختلف و اشکال متفاوت مهاربندی طراحی شده و رفتار آنها به دنبال حذف ناگهانی ستون مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین به منظور بررسی تأثیر جرم موثر ساختمان بر ضریب افزایش دینامیکی، دو مقدار مختلف برای جرم سازه در نظر گرفته شده است. در نهایت تأثیر عوامل فوق بر روی ضریب افزایش دینامیکی از دو روش پیشنهادی ارائه شده در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های انجام گرفته در این تحقیق نشان داد که قاب هایی با مهاربندی هم محور به دنبال حذف ستون طبقه تحتانی، مقاومت بالایی در برابر خرابی پشرونده از خود نشان می دهد و با تغییر نوع مهاربند، تغییرات چشمگیری در ظرفیت سیستم در برابر خرابی پیشرونده مشاهده می شود. همچنین نتایج بدست آمده برای ضریب افزایش دینامیکی نشان داد که مقادیر پیشنهادی آئین نامه محافظه کارانه نبوده است.