تاثیر سازو کارهای مشارکت سیاسی در رویش و بروز رفتارهای اعتراضی در جمهوری اسلامی ایران

انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری در ایران همراه بود با طیف گسترده ای از رفتارهای اعتراضی که نظیری در طول حیات سه دهه ای جمهوری اسلامی نداشت. رویکردهای گوناگونی برای علت یابی رفتارهای اعتراضی و خیابانی در دوره مورد نظر مورد اقبال قرار گرفته است. از رویکردهای اقتصادی تا رویکردهای توطئه انگاری که عامل خارجی را مهم ارزیابی نموده اند. پژوهش حاضر در پی آن است تا با بررسی ساز وکارهای مشارکت سیاسی و نهادهای انتخاباتی، توانایی آنها را در انتقال نیازهای جامعه مورد ارزیابی قرار دهد. از همین روی دوره های هشت گانه مجلس شورای اسلامی به لحاظ میزان رد صلاحیت ها و کیفیت مشارکت سیاسی مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت توانستیم نشان دهیم که رفتارهای اعتراضی خرداد سال 1388، از محرومیت های سیاسی دو دوره پشین مجلس شورای اسلامی نشات گرفته و انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری تنها می توانست نقش یک جرقه ای برای محرومیت های سیاسی پیش آمده باشد.