اثر پروهگزادیون کلسیم (proca) و پاکلوبوترازول (pbz) بر کنترل رشد رویشی و تولید رونده در دو رقم توت فرنگی(کردستان و گاویتا)

پروهگزادیون کلسیم و پاکلوبوترازول از ترکیبات بازدارنده رشد گیاهی می باشند که با تاثیر بر بیوسنتز هورمون جیبرلین رشد رویشی گیاه را تحت تاثیر قرار می دهند. پروهگزادیون کلسیم و پاکلوبوترازول دارای سمیت کم و اثرات زیست محیطی قابل اغماض می باشند. به این منظور در این پژوهش تاثیر ترکیب بازدارنده های پروهگزادیون کلسیم (proca) و پاکلوبوترازول (pbz) بر رشد رویشی و به ویژه افز ایش تعداد طوقه های جانبی (crown branching) دو رقم توت فرنگی ’کردستان‘ و ’گاویتا‘ مورد بررسی قرارگرفت. پروهگزادیون کلسیم در غلظت 125 میلی گرم در لیتر در یک نوبت و دو نوبت محلول پاشی با فاصله زمانی دو هفته و پاکلوبوترازول در غلظت 75 میلی گرم در لیتر در یک نوبت محلول پاشی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل(4×2) در قالب طرح کاملا تصادفی و در 3 تکرار صورت گرفت. نتایج نشان داد در هر دو تیمار پروهگزادیون کلسیم و پاکلوبوترازول، در سطح برگ، طول دمبرگ، طول ساقه-رونده و تعداد ساقه رونده در هر دو رقم کاهش معنی دار وجود داشت. تیمار دونوبت کاربرد پروهگزادیون کلسیم بیشترین تاثیر را در کاهش فاکتورهای رویشی داشت. در هر دو تیمار پروهگزادیون کلسیم و پاکلوبوترازول، در تعداد طوقه های جانبی و مقدارکلروفیل a+b افزایش معنی دار مشاهده گردید. اما در تیمار دونوبت محلول پاشی با پروهگزادیون کلسیم افزایش تعداد طوقه های جانبی و کلروفیل a+b بیشتر بود. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تیمار دونوبت محلول پاشی با پروهگزادیون کلسیم بیشترین اثر را بر کاهش تعداد ساقه های رونده (runners) و افزایش تعداد طوقه های جانبی (crown branch) دارد.