بررسی تأثیر عقب نشینی سازه ها در ارتفاع بر عملکرد لرزه ای سازه های فولادی با سیستم قاب خمشی

با توجه به ملاحظات نوین معماری و قوانین شهرسازی ونیز روحیات تنوع طلبی بشر، یکی از پیکربندی های رایج در سازه¬ها بحث عقب نشینی در ارتفاع می باشد. سازه های دارای عقب نشینی در ارتفاع در برابر بارهای وارده مخصوصاً زلزله و باد حساس ترند وباید با دقت طراحی شوند. به منظور بررسی تاثیر عقب نشنی سازه ها در ارتفاع بر عملکرد لرزه ای سازه های فولادی با سیستم قاب خمشی، سازه های این تحقیق ابتدا با توجه به ضوابط آئین نامه 2800 و مبحث دهم از مقررات ملی ساختمان مدل شدند. سازه های بدون عقب نشینی در ارتفاع به صورت استاتیکی معادل تحلیل شده و سازه های نامنظم نیز به روش دینامیکی خطی طیفی در مقابل بارهای جانبی مورد تحقیق قرار گرفتند. سپس ارزیابی عملکرد سازه ها با توجه به اصول طراحی بر اساس عملکرد و دستورالعمل به سازی لرزه ای ساختمان های موجود و با استفاده از تحلیل های استاتیکی غیر خطی در نرم افزار sap2000 انجام گرفت. به عنوان نتیجه کلی سازه¬های فولادی با سیستم جانبی قاب خمشی متوسط دارای عقب نشینی در ارتفاع در صورتی که بر اساس ضوابط استاندارد 2800 و آیین-نامه طراحی سازه¬های فولادی تحلیل و طراحی شوند، از نقطه نظر رفتار اعضا در حیطه غیرخطی سطح عملکرد ایمنی جانی در سطح خطر زلزله طرح را تامین می¬نمایند. اما از نقطه نظر سختی جانبی سازه، فقط مدل¬های دارای عقب نشینی تا مرز 40 درصد بعد پلان (دو دهانه از پنج دهانه، مدل¬های sb1) جوابگوی حد تغییر مکان جانبی برای سطح عملکرد ایمنی جانی در زلزله طرح می¬باشند.و با افزایش درصد عقب نشینی به مقادیر 60 درصد (در مدل¬های sb2) و 80 درصد (در مدل¬های sb3) تامین سطح عملکرد ایمنی جانی تحت زلزله طرح امکان پذیر نخواهد بود.