بررسی آرایه های تزئینی محراب اولجایتو و خلاقیت های بصری آن به منظور طراحی و ساخت آثار چوبی

آثار چوبی یکی از زیر شاخه های اصلی هنر سنتی و صنایع دستی محسوب می شود. در عصر حاضر نقوشی که منشأ آنها در خارج از فرهنگ و تمدن ایرانی یا اسلامی قرار دارد، جای نقوش غنی این مرز و بوم را گرفته اند. عامل مهم پدید آمدن چنین مشکلی، ناشناخته ماندن نقوش اصیل ایرانی و اسلامی و نیز استفاد? تکراری از آن ها در طی تاریخ، بدون تغییر و خلاقیت بوده است. آرایه های معماری اسلامی گنجینه های غنی از نقوشی هستند که علاوه بر ارزش ها و زیبایی صوری بیانگر راز و رمزهای فرهنگی و دینی نهفته در خود می باشند. از آنجا که زبان هنر اسلام، زبان نمادین و رمزگونه است و این رموز و نمادها حامل معنای درونی و ذاتی این هنر هستند، راه شناخت این نمادها و سمبول ها بررسی نمادشناسان? آثار است. در میان آثار معماری اسلامی، مسجد از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است و از آنجاکه محراب یکی از عناصر نمادین تشکیل دهند? این بناست، پرداختن به نقوش و نمادهای آن حائز اهمیت بسیار است