سنجش توان مدل های ارزیابی عملکرد با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندشاخصه در کیفیت کارکردی بنگاه ها

هر سازمان به منظور آگاهی از میزان مطلوبیت و مرغوبیت فعالیت های خود بالاخص در محیط های پیچیده و پویا نیاز مبرم به نظام ارزیابی عملکرد دارد و ارزیابی عملکرد از راه های مختلف همچون رتبه بندی بخش های مختلف سازمان ها صورت می گیرد. در این پژوهش، ارزیابی عملکرد مناطق شهرداری تهران، از طریق رتبه بندی آنها با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چندشاخصه، مانند vikor و dea صورت گرفته است. برای یافتن ضرایب اهمیت در روش vikor از نظرات خبرگان و همچنین تکنیک gahp استفاده شده است. در تکنیک dea نیز با استفاده از مدل های ccr داده گرا، bcc و رویکردهای crs و vrs، کارآیی نسبی مناطق محاسبه شد و ناکارآیی آنها نیز به دو بخش تکنیکی و مقیاس، تفکیک گردید. در ادامه از بین واحدهای با کارآیی نسبی 100%، اقدام به تعیین مناطقی با کارآیی مطلق نموده و در پایان، با شناسایی واحدهای کارآمد ضعیف، گروه های مرجع را به عنوان الگویی برای بهبود کارآیی آنان، مشخص می گردد. در نهایت با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن، رتبه بندی های صورت گرفته با دو تکنیک فوق، با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که ارتباط معناداری بین رتبه بندی صورت گرفته براساس تکنیک های vikor و dea وجود ندارد. همچنین رتبه بندی بر مبنای کل شاخص ها با رتبه بندی بر مبنای هر یک از حوزه های تحقیق نیز با استفاده از آزمون آماری اسپیرمن مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین رتبه بندی بر مبنای کل شاخص ها و رتبه بندی بر مبنای شاخص های حوزه مالی در سطح اطمینان 99% وجود دارد. همچنین ارتباط معناداری بین رتبه بندی بر مبنای کل شاخص ها و رتبه بندی بر مبنای شاخص های حوزه رشد و توسعه داخلی شهرداری ها در سطح اطمینان 95% وجود دارد ولی بین رتبه بندی بر مبنای کل شاخص ها و رتبه بندی بر مبنای شاخص های حوزه شهروندان رابطه معناداری وجود ندارد و این نتایج بدان معنی می باشد که رتبه بندی بسیار تحت تاثیر شاخص های حوزه مالی بوده است و اهمیت شاخص های حوزه مالی می تواند مبنایی برای ارزیابی و رتبه بندی مناطق شهرداری قرار گیرد. مدیران مناطق می توانند از نتایج تکنیک dea به جهت افزایش سطح کارایی عملکرد مناطق خود استفاده نمایند و بکوشند.