رابطه سلامت اجتماعی و کمرویی با خودکارآمدی با میانجیگری ویژگی های شخصیتی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی

چکیده هدف مطالعه حاضر رابطه بین سلامت اجتماعی و کمرویی با خودکارآمدی با میانجیگری ویژگی های شخصیتی در دانش جویان تحصیلات تکمیلی بود. گروه نمونه 250 نفراز دانشجویان تحصیلات تکمیلی مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در سال تحصیلی 91-90 می باشد، که به صورت تصادفی انتخاب شدند. میزان سلامت اجتماعی، خودکارآمدی، کمرویی و ویژگی های شخصیتی به ترتیب توسط پرسش نامه سلامت اجتماعی کییز(1998)، پرسش نامه خودکارآمدی شرر(1982)، پرسش نامه کمرویی چیک و بریگز(rss،1990) و پرسش نامه شخصیتی(neo-ffi) سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازنرم افزار آماری lisre و spss-18 استفاده گردید. نتایج حاصل نشان داد خودکارآمدی در سلامت اجتماعی تاثیر گذار و هم چنین تاثیر پذیر می باشد، هم چنین خودکارآمدی و سلامت اجتماعی هر دو از همپوشی بالایی بر خوردار هستند . کمرویی نیز در خودکارآمدی تاثیر گذار است . ویژگی های شخصیتی نیز با سلامت اجتماعی و کمرویی مرتبط می باشندو نقش بسیار مهمی در پیدایش احساس خودکارآمدی ایفا می کنند و در کل ویژگی های شخصیتی می توانند نقش واسطه گری را در مدل حاضر داشته باشند. کلید واژه ها: خودکارآمدی، سلامت اجتماعی، کمرویی، ویژگی های شخصیتی.