بررسی اثر آموزش بهبود زندگی زناشویی به روش (re) بر تعارضات زناشویی و تغییر شیوه های مقابله با استرس در مادران دارای فرزند معلول (عقب مانده ذهنی)در شهرستان شاهرود

این پژوهش، پژوهشی نیمه آزمایشی است که به بررسی تاثیر آموزش بهبود زندگی زناشویی به روش re بر تعارض زناشویی و تغییر شیوه مقابله با استرس در مادران فرزند عقب مانده ذهنی پرداخته است. جامعه این پژوهش را تمامی مادران دارای فرزندان عقب مانده ذهنی که در مدارس استثنایی شهرستان شاهرود در سال 94-93 مشغول به تحصیل بودند را شامل می شد ، که از بین آنها24 نفربه تصادف انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. در ابتدا پرسشنامه های پژوهش توسط هر دو گروه تکمیل شد. سپس گروه آزمایش دوره 8 جلسه ای 2 ساعته آموزش بهبودزندگی زناشویی به روش re (غنی سازی روابط)را گذراندواعضای گروه کنترل هیچ مداخلهای رادریافت نکرده وتنهادرلیست انتظارقرارگرفتند. سپس هر دو گروه پرسشنامه ها را مجدداً به عنوان پس آزمون تکمیل کردند.نتایج تحلیل کوواریانس مورد استفاده در این پژوهش، گویای این نکته بود که آموزش بهبود روابط زناشویی به روش re بر کاهش نمره کل تعارض زناشویی ( 05/0 p ?)ونیز کاهش شیوه مقابله هیجان مدار ( 05/0 p ?) وافزایش شیوه مقابله هیجان مدار ( 05/0 p ?) با استرس در مادران دارای فرزندان عقب مانده ذهنی موثر بوده است.