در تحقیق حاضر، با بررسی و مطالعه آثار هنرمندان و پیشینه تصویرسازی در ایران سعی شده است که رویکردهای مهم برخی از تصویرگران برجسته کتاب کودک در بهره جویی از نشانه های هنر نگارگری ایران (به منظور خلق آثاری با فرهنگ و هویت ایرانی)، مورد توجه قرار گیرد. نگارنده با اتکا به شاخصه های نگارگری ایرانی، در پی قاعده بندی تصاویر در کتاب کودکان (از دهه چهل تا هشتاد) برآمده و به نتایجی دست یافته است. برای پیشبرد مطالب، از منابع کتابخانه ای و دوربین عکاسی (جهت گردآوری تصاویر) بهره گرفته است و ویژگی های شاخص در نگارگری ایرانی را نخست در عناوین مختلفی چون انسان، فضا، نور، رنگ و... پژوهیده و سپس برخی از آثار تصویری کتاب کودک را که تأثیرات نگارگری در آن ها ملموس تر بود، بررسی کرده است. در این ارزیابی، آنچه اهمیت دارد، جمع بندی مطالبی است که در پایان تحقیق با عنوان «نتیجه گیری» ثبت شده است.