بررسی های گوناگون در زمینه ی مهارت نوشتن در زبان دوم نشانگر ضعف زبان آموزان دراین مهارت است. زبان آموزان با وجود دانستن دستور و لغات از نوشتن انواع مختلف متون عاجز هستند. بررسی در زمینه ی بلاغت مقابله ای می تواند به زبان آموزان و مدرسان زبان دوم برای حل این مشکل اساسی کمک کند. همچنین فراگفتمان که از اصول و الگوهای بلاغی به شمار می رود و سبک های بلاغی نویسنده را نشان می دهد، نقش مهمی در پیشرفت و بهبود مهارت نوشتن ایفا می کند. تحقیق حاضر سعی دارد با استفاده از انگاره هایلند (2004) به بررسی نوع و بسامد فراگفتمان در 80 انشای توصیفی نوشته شده توسط فارسی زبانان و فارسی آموزان عرب بپردازد و مشخص کند که هر گروه، از کدام نوع فراگفتمان با چه بسامدی استفاده می کند. نتایج حاصل نشان داد که این دو گروه در انشاهای توصیفی خود از همه ی انواع فراگفتمان های تبادلی و تعاملی (به جز نقش نماهای درون متنی) استفاده کرده اند. فارسی زبانان به ترتیب از گذرها، نقش نماهای نگرشی، معناهای رمزگونه، تقویت کننده ها و خودبیانی ها بیشترین استفاده را کرده اند و این در حالیست که گذرها، تقویت کننده ها، نقش نماهای نگرشی، خودبیانی ها و معناهای رمزگونه به ترتیب بیشترین کاربرد را در انشاهای توصیفی فارسی آموزان عرب دارند. همچنین نتایج حاصل حاکی از آن است که تنوع انواع مختلف فراگفتمان در انشاهای توصیفی فارسی زبانان بیشتر است. از این رو، انشاهای توصیفی آنها منسجم تر، زیباتر و جذاب تر است و قابلیت درک و تأثیر گذاری آنها به دلیل استفاده از انواع مختلف فراگفتمان بالاتر است.