عوامل فیزیولوژیکی کنترل کننده رشد دانه گندم کاملا شناخته شده نیستند. به منظور درک هر چه بیشتر فیزیولوژی عملکرد دانه گندم و همچنین آگاهی از پتانسیل بالقوه شش رقم گندم در شرایط محیطی منطقه کرمان آزمایشی در محل مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان به مرحله اجرا در آمد. در این آزمایش از طرح اسپلیت پلات و در سه تکرار استفاده شد. فاکتور اصلی شامل پنج تاریخ کاشت (پانزدهم مهر، اول آبان، پانزدهم آبان، اول آذر و پانزدهم آذر) بود. فاکتور فرعی به چهار رقم گندم جدید اصلاح شده (بم، اکبری، ارگ و سیستان) و دو رقم گندم متداول منطقه (روشن و پیشتاز) اختصاص داشت. بر اساس جدول تجزیه واریانس، تاریخ کاشت اثر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه (تعداد پنجه در هر بوته، مساحت برگ پرچم، تعداد برگ در هر بوته، ارتفاع گیاه، تعداد خوشه در هر بوته، طول خوشه، تعداد دانه در هر خوشه، عملکرد دانه در هر بوته، عملکرد دانه در متر مربع عملکرد دانه در هکتار، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت) داشت. ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر صفات (تعداد پنجه در هر بوته، تعداد برگ در هر بوته، ارتفاع گیاه، تعداد خوشه در هر بوته، طول خوشه، عملکرد دانه در هر بوته، عملکرد دانه در متر مربع عملکرد دانه در هکتار، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت) متفاوت بودند. اثر متقابل تاریخ کاشت در رقم بر تعداد پنجه در هر بوته، ارتفاع گیاه، تعداد خوشه در هر گیاه تعداد دانه در هر خوشه، عملکرد دانه در هر بوته، وزن هزاردانه معنی دار گردید و از نظر این صفات ارقام مختلف در تاریخ های کاشت مختلف روند متفاوتی را طی کردند. نتایج به دست آمده نشان داد که تاثیر تاریخ کاشت و اختلاف ارقام از نظر عملکرد دانه بسیار معنی دار بوده است. تاریخ کاشت اول آبان ماه با میانگین تولید 4944 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را تولید نمود که نسبت به تاریخ کاشت اول آذر نزدیک به 40 درصد برتری داشت.رقم بم با میانگین تولید 4848 کیلوگرم در هکتار نسبت به پنج رقم دیگر پر محصول تر بود. اثر متقابل تاریخ کاشت در رقم بر عملکرد دانه در هکتار غیر معنی دار گردید و ارقام گندم مورد مطالعه در تاریخ های کاشت مختلف روند یکسانی داشتند. لغات کلیدی : گندم، تاریخ کاشت، رقم، عملکرد، اجزاء عملکرد

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و سالیسیلیک اسید بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. تیمار دور آبیاری در سه سطح (5 ،10 و 15 روز) به عنوان پلات اصلی و سه سطح سالیسیلیک اسید (بذر مال سالیسیلیک اسید، محلول پاشی سالسیلیک اسید و شاهد) به عنوان پلات فرعی قرار گرفتند. صفات ارتفاع گیاه، قطر طبق، قطر ساقه، وزن خشک گیاه، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، وزن کل دانه در طبق، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در طبق و شاخص برداشت داشت. بیشترین عملکرد دانه 15/6 تن در هکتار از دور آبیاری 5 روز یکبار حاصل شد. تنش خشکی منجر به کاهش 42/49 درصدی در عملکرد دانه شد. اسید سالیسیلیک تأثیر معنی داری بر همه صفات به جز تعداد دانه در طبق و شاخص برداشت داشت. در همه صفات اندازه گیری شده بیشترین میانگین از تیمار بذر مال سالیسیلیک اسید و کمترین آن در شاهد مشاهده شد. اثر متقابل تنش خشکی در سالیسیلیک بر ارتفاع گیاه و عملکرد دانه معنی دار شد. به طور کلی تیمار سالیسیلیک اسید اثر تنش خشکی را بر عملکرد دانه کاهش داد.

جهت ارزیابی تأثیر کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام کنجد آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک کاملاً تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل کود در پنج سطح به عنوان تیمار اصلی:f1 ، f2، f3، f4 و f5و ارقام به عنوان تیمار فرعی در چهار سطح شامل: v1، v2، v3 و v4. نتایج بدست آمده نشان داد که تمامی تیمارهای کودی به طور قابل توجه ای صفات مورد مطالعه را نسبت به شاهد افزایش معنی داری دادند. شاخص برداشت و وزن هزار دانه تحت تأثیر تیمار کودی قرار نگرفتند. تیمار f4 باعث افزایش درصد روغن شد و بقیه تیمارهای کودی درصد روغن را کاهش دادند. رقم v2 بیشترین عملکرد را دارا بود و با ارقام v3 و v4 تفاوت معنی داری نداشت. رقم v4 از لحاظ کیفی در مقایسه با سه رقم دیگر دارای درصد روغن بالاتری بود. با توجه به معنی دار شدن اثر متقابل بین ارقام و کود برای عملکرد دانه کنجد و در نظر گرفتن هزینه و مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف کودها برای دستیابی به عملکرد مطلوب کنجد در ارقام کاشت شده مصرف f2 توصیه می شود.

به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری و مقادیر مختلف سوپرجاذب زئولیت بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی سورگوم (sorghum bicolor l.) آزمایشی با استفاده از طرح کرت های خرد شده در مکان و زمان و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. رژیم های آبیاری (fc، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی) به کرت های اصلی و مقادیر مختلف سوپرجاذب (صفر کیلوگرم ، 150 کیلوگرم و300 کیلوگرم) به کرت های فرعی اختصاص داده شدند. نتایج نشان داد کلیه صفات به جز تعداد گره بین رژیم های مختلف آبیاری تفاوت معنی داری داشتند، همچنین تمام صفات به جز ارتفاع، محتوی نسبی آب در نمونه گیری اول و سرعت رشد در مراحل اول و چهارم نمو نه گیری تحت تأثیر سوپرجاذب قرار گرفتند به طوری که بیشترین مقدار صفات اندازه گیری شده از سطح 300 کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار بدست آمد. اثر متقابل آبیاری × سوپرجاذب× برداشت تنها برای علوفه تر و wue معنی دارشد. بطور کلی میتوان نتیجه گیری کرد که مصرف سوپر جاذب در سطح 300 کیلوگرم در هکتار در سطوح آبیاری کمتر از ظرفیت زراعی منجر به افزایش 20 درصدی عملکرد میگردد.

کمبود آب یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولید محصولات زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. به منظور تعیین مناسب ترین شاخص های تحمل به تنش خشکی و شناسایی ژنوتیپ های مقاوم، تعداد 12 ژنوتیپ سورگوم دانه ای در دو محیط تنش و بدون تنش خشکی به صورت طرح کرت های خرد شده و در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه شهید با هنر کرمان در سال 1390 کشت شدند. بررسی همبستگی ساده بین شاخص های تحمل به خشکی و عملکرد ارقام در دو محیط تنش و بدون تنش خشکی نشان دهنده این بود که شاخص های sti، mp، gmp و yi همبستگی مثبت، بالا و معنی داری با عملکرد دانه در شرایط نرمال و تنش خشکی داشتند، لذا به عنوان بهترین شاخص های تحمل شناخته شدند. مقایسه میانگین ارقام مختلف از نظر بهترین شاخص های تحمل به تنش خشکی و همچنین نمره مقاومت (sts) مبین این مطلب بود که لاین های tn-04-39 و tn-04-62 متحمل ترین و رقم و لاین کیمیا و tn-04-95 حساس ترین ارقام نسبت به خشکی می باشند. در حالت کلی معادله رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام بیانگر این مطلب بود که عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد برگ در بوته و شاخص سطح برگ بیشترین تغییرات عملکرد را توجیه می کنند.

با توجه به درصد بالای پروتئین دانه سویا، نیتروژن اهمیت ویژه ای در تولید این گیاه دارد، همچنین سویا یکی از گیاهانی است که می تواند نیتروژن موجود در هوا را از طریق تثبیت بیولوژیکی به فرم قابل جذب تبدیل نماید، و از طرفی برخی تحقیقات نشان می دهد که تثبیت n2 نمی تواند نیتروژن کافی برای عملکرد مناسب سویا فراهم سازد، بدین منظور اثر نیتروژن و باکتری برادی ریزوبیوم ژاپونیکوم بر روی برخی خصوصیات زراعی و کیفی ارقام سویا مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایشی در مزرعه به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی با سه تکرار در کرمان، بهار سال زراعی 1391 اجرا شد. عامل اصلی تیمارهای کودی شامل: شاهد، نیتروژن به مقدار 200 کیلوگرم در هکتار کود اوره، تلقیح بذر با باکتری سویا، تلقیح بذر با باکتری سویا همراه 50 کیلوگرم در هکتار کود اوره و عامل فرعی ارقام سویا (m7، ویلیامز و l17) بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی بر روی ارتفاع بوته، تعداد نیام در بوته، طول میانگره، عملکرد دانه، وزن دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد روغن، عملکرد روغن، درصد پروتئین و شاخص برداشت معنی دار شدند، و تیمار کودی نیتروژن 200 کیلوگرم در هکتار اوره در همه صفات ذکر شده بجز درصد روغن، افزایش داشت. تیمار کودی تلقیح باعث افزایش درصد روغن شد. همچنین ارقام نیز از نظر ارتفاع بوته، تعداد گره در ساقه اصلی، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، تعداد دانه در بوته، طول میانگره، تعداد شاخه فرعی، وزن دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت اختلاف معنی دار نشان دادند. رقم l17 در صفات ارتفاع بوته، تعداد گره در ساقه اصلی، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد شاخه فرعی، وزن دانه در بوته و عملکرد بیولوژیک بالاترین مقدار به خود اختصاص داده بود. رقم ویلیامز در صفات تعداد دانه در نیام و طول میانگره، بالاترین مقدار داشت و رقم m7 در صفات وزن هزار دانه و شاخص برداشت، بالاترین مقدار را داشت. و اثر متقابلی بین کود و رقم در تعداد شاخه فرعی، عملکرد بیولوژیک و درصد روغن وجود داشت، به طوری که رقم l17 در تیمار کودی شاهد، بیشترین تعداد شاخه فرعی را تولید نموده و ارقام l17 و m7 در تیمار کودی 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار اوره بالاترین عملکرد بیولوژیک را در بین تیمار کودی دیگر ایجاد نمودند. رقم l17 در کود تلقیح اثر متقابل داشت و بالاترین درصد روغن را تولید نمود. اگر هدف ا ز کاشت تولید دانه و عملکرد روغن باشد، تیمار کودی 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کود اوره و رقم l17 توصیه می شود.

به منظور بررسی اثر مواد ضد تعرق و مالچ بر عملکرد ، صفات فیزیولوژیک و موفولوژیک گیاه علوفه ای ارزن نوتریفید در شرایط تنش خشکی ، آزمایشی به صورت اسپلیت-اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در در سه تکرار دراردیبهشت ماه سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد . ترکیبی از تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی در دوسطح (100% و 50% ظرفیت زراعی) و محلول پاشی با مواد ضدتعرق به عنوان فاکتو فرعی درسه سطح (آب مقطر ، فنیل مرکوریک استات µm 500, کائولین 5/2% ) و مالچ پاشی به عنوان فاکتور فرعی – فرعی در چهار سطح ( کود دامی ، کاه گندم ، مازوت وشاهد ) تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. صفات محتوای کلروفیل a ،b و کاروتنوئید ها ، محتوای رطوبت نسبی، نشت یونی ، میزان پرولین و قندهای احیاء ، ارتفاع بوته ، تعداد برگ ، تعداد پنجه ، عملکرد علوفه خشک وتر و کارایی مصرف آب اندازه گیری شدند.تنش خشکی ارتفاع ، تعداد برگ ، تعداد پنجه و محتوای رطوبت نسبی ، عملکرد علوفه خشک و تر و کارایی مصرف آب را کاهش و نشت یونی ، میزان پرولین و قندها و کلروفیل ها را افزایش داد. تمامی مالچ های به کاربرده شده بر روی روی تمامی صفات مرد بررسی موثر واقع شدند. مالچ مازوت ارتفاع بوته، تعداد برگ ، محتوای رطوبت نسبی ، عملکرد علوفه تر را افزایش و تعداد پنجه و محتوای پرولین و قندها را در شرایط تنش کاهش داد.در نتیجه ی اثر متقابل مالچ کاه و کائولین ، محتوای پرولین کاهش و میزان کلروفیل b و عملکرد علوفه تر در شرایط تنش افزایش یافت.افزایش عملکرد بیولوژیک (عملکرد علوفه خشک) و کارایی مصرف آب نیز در اثر استفاده از کود دامی حاصل شد. به نظر می رسد کائولین به دلیل بالاتر نگه داشتن محتوای رطوبت نسبی و افزایش مقاومت غشای پلاسمایی ، افزایش ارتفاع گیاه و تعداد برگ باعث افزایش عملکرد ارزن نوتریفید در شرایط تنش خشکی شد.

سورگوم (sorghum bicolor l.) یکی از غلات مهم و با ارزش می باشد که مصارف متنوعی در دنیا، از جمله در کشور ایران دارد. امروزه استفاده از ارقام سورگوم و همچنین تغذیه مناسب از این گیاه، نقش و اهمیت بسزایی در تولید محصولات کشاورزی دارد. بر همین اساس در یک آزمایشی، با عنوان بررسی تاثیر کاربرد نیتروژن در مراحل مختلف رشد، بر عملکرد و برخی صفات رویشی ارقام مختلف سورگوم علوفه¬ای، بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان، درخرداد ماه سال 1392 اجرا گردید. اثر کاربرد کود نیتروژن به عنوان تیمار اصلی به میزان یکسان، در مراحل مختلف رشد که عبارتند از f1: شاهد (مصرف تمام کود درمرحله کاشت)، f2: (کاشت و پنجه دهی)، f3: (کاشت و گل-دهی)، f4: (پنجه¬دهی و گل¬دهی)، f5: (کاشت، پنجه¬دهی و گل¬دهی) بر عملکرد و برخی صفات رویشی سه رقم سورگوم علوفه ای (اسپیدفید، پگاه و kfs2) به عنوان تیمار فرعی، مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر رقم وزمان مصرف کود بر صفات مورد مطالعه سورگوم (ارتفاع، تعداد گره، تعداد پنجه، وزن تر، وزن خشک، تعداد پانیکول) نسبت به شاهد در سطح 1 درصد معنی¬ دار بود. بطوریکه مصرف نیتروژن موجب افزایش شاخص های مورد مطالعه نسبت به شاهد گردید. بین مراحل مصرف نیتروژن، بهترین رشد گیاه، در مرحله¬ی f5: (کاشت، پنجه¬دهی و گل¬دهی) بدست آمد. اثر متقابل رقم و مراحل مصرف نیتروژن نیز در صفات مورد مطالعه (تعداد برگ، قطر ساقه، شاخص سطح برگ، میزان کلروفیل، عملکرد بیولوزیک و وزن هزار دانه) معنی¬دار نبود، و تفاوت معنی¬داری در پارامتر های رشد نداشت. حداکثر ارتفاع، تعداد پانیکول، کلروفیل، تعدادپنجه و قطر ساقه از کاربرد پنج مرحله نیتروژن در رقم اسپیدفید و بیشترین عملکرد بیولوژیک در رقمkfs2 ، مشاهده شد.

امروزه تنش های محیطی از مهم ترین عوامل کاهش دهنده عملکرد و تولید گیاهان زراعی به شمار رفته و تخفیف اثر تنش ها به عنوان راهکاری مفید در جهت افزایش عملکرد این محصولات در نظر گرفته شده است. از این رو به منظور بررسی تاثیر سیلیکون در افزایش تحمل سورگوم دانه ای به شوری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط تنش شوری و نرمال در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی 93-1392 به اجرا گذاشته شد. عامل اصلی شامل سیلیسیم در دو سطح (صفر و 6 میلی مولار) و عامل فرعی شامل ژنوتیپ ها (ارقام سپیده، پیام و لاین هایtn-04-95 ,tn-04-70 ,tn-04-71, tn-04-39, tn-04-107 tn-04-100 tn-04-37, tn-04-68, tn-04-83, tn-04-62 ) بود. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که سیلیسیم به طور معنی دار عملکرد دانه، وزن هزار دانه و نفوذپذیری غشاء پلاسمایی را تحت شرایط تنش شوری بهبود بخشید. همچنین سیلیسیم توانست با اختلاف معنی داری در شرایط تنش شوری بیشترین میزان عملکرد را در رقم سپیده و پیام ایجاد کند. براساس نتایج این تحقیق مقاوم ترین و حساس ترین ژنوتیپ به ترتیب پیام و tn-04-39 بودند. با توجه به نتایج حاصل می توان گفت به طور کلی سیلیسیم تا حدی توانسته است اثرات منفی شوری را بر عملکرد و اجزای آن، در هر دو شرایط تنش و غیر تنش کاهش دهد. کلمات کلیدی: تعداد گره، شاخص برداشت، طول میانگره، عدد کلروفیل، عملکرد دانه، محتوای آب نسبی، نشت یونی، وزن خشک اندام هوایی.

قارچ های میکو ریز می توانند در افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی و مقاومت گیاه به تنش خشکی نقش قابل توجهی داشته باشند. در این تحقیق ابتدا وضعیت میکوریزایی ریشه گیاهان زیره سیاه، زیره سبز و گشنیز از خانواده چتریان مورد بررسی اجمالی قرار گرفت و سپس مخلوط بقایای ریشه و خاک ریزوسفری نمونه ها پس از آماده سازی گلدان های حاوی خاک استریل، بر روی سه گیاه سورگوم، شبدر و زیره سبز کشت شدند. گیاهان بعد از 60 روز برداشت شدند و مجددا درصدکلنیزاسیون میکوریزایی ریشه ها تعیین شد. نتایج نشان داد که اولا گیاه زیره سبز دارای همزیستی نسبتا خوبی با قارچ میکوریز آرباسکولار می باشد و ثانیا قارچ میکوریز همزیست با گیاه گشنیز نیز از پتانسیل همزیستی بالایی با گیاه زیره برخوردار می باشد. در این تحقیق میزان همزیستی جدایه های مربوط به زیره سبز با گیاهان سورگوم و شبدر کمتر از جدایه های مربوط به گشنیز و زیره سیاه بود. درصد همزیستی جدایه های مورد آزمایش روی زیره سبز از 6/34 تا 7/68 درصد متغیر بود و جدایه برتر انتخابی از ریزوسفر گشنیز جداسازی گردید و درصد همزیستی آن روی زیره سبز به 7/68 درصد رسید. پس از آماده سازی مایه تلقیح گیاه ارزیابی هم زیستی در مرحله کشت انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 5 و 4 تکرار به ترتیب در کشت اول و دوم اجرا شد. تیمارهای آزمایشی با 6 تیمار کودی شامل -mic، -n، شاهد، تمام کودها، -k، -p و دو سطح مایه زنی با میکوریزا شامل شاهد بدون تلقیح (m0) و تلقیح با میکوریزا(m1) اعمال شد. در تمام صفت های مورد مطالعه(ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی، وزن تر و خشک بوته، تعداد گل در بوته، طول، حجم و درصد کلنیزاسیون قارچ در ریشه) در بین تکرارها تفاوت معنی دار مشاهده نشد، اما تفاوت معنی داری در سطح 1% بین تیمارها مشاهده گردید. بر اساس نتایج جداول مقایسه میانگین ها می توان اینگونه تفسیر کرد که گیاه زیره سبز دارای نیاز کودی پایینی بوده و مخصوصا در مرحله ارزیابی دوم در بین تیمارهای مختلف کودی و تیمار شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد، اما با حضور قارچ میکوریزا تفاوت در بین صفات مورد مطالعه معنی دار بود و تیمار m1-mic در تمام صفات برترین تیمار بود.

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و تیمارهای شیمیایی بر پارامترهای رشد و نمو چهار رقم جو، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. عامل اصلی آبیاری (شاهد و تنش خشکی) و عامل فرعی شامل چهار رقم جو، ?نصرت?، ?افضل?، ?یوسف?، ?لاین 12?uh و عامل فرعی فرعی شامل: شاهد، سالیسیلیک اسید با غلظت نیم میلی مولار (خیساندن بذر، محلول پاشی در مرحله گرده افشانی، خیساندن بذر ومحلول پاشی) و محلول پاشی گیاهان با سلنیوم در مرحله ظهور سنبله (40میلی گرم در لیتر از منبع سلنات سدیم) بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی موجب کاهش معنی دار شاخص کلروفیل، وزن هزار دانه، تعداد سنبله، وزن سنبله ، تعداد دانه ، وزن دانه ، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گردید. همچنین اثر بر هم کنش تنش و رقم بر تعداد سنبله، وزن سنبله، تعداد دانه، وزن دانه و وزن هزاردانه معنی دار بود. در مقابل سالیسیلیک اسید بطور معنی داری موجب افزایش تمامی صفات مورد مطالعه گردید. محلول پاشی گیاهان با سلنات موجب افزایش معنی دار غلظت سلنیوم در دانه تمام ارقام نسبت به تیمار شاهد گردید. به طور کلی براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش کاربرد سالیسیلیک اسید موجب بهبود رشد گیاه در هر دو شرایط تنش و بدون تنش می گردد و کاربرد سلنیوم نیز موجب غنی سازی دانه جو‎‎ ‏‍‎‎‎ می گردد و بنابراین استفاده از این دو ماده جهت بهبود کمی و کیفی محصول جو توصیه می گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.