رئالیسم جادویی به عنوان سبک و شیوه ای نوین در داستان نویسی در نیمه ی قرن بیستم، زمانی که سخن از مرگ رمان بود، پدید آمد. اگرچه این سبک داستان نویسی با ویژگی های که اکنون از آن می شناسیم با نام آمریکای لاتین پیوندی ناگسستنی یافته است؛ اما به زعم منتقدان این شیوه تنها مختص به این منطقه از جهان نیست. رئالیسم جادویی دارای قواعد و مولفه هایی است که در دو سطح فرم و محتوا قابل تحلیل و بررسی هستند. در سطح محتوایی مولفه هایی همچون تخیل تقلیل ناپذیر، دوگانگی (تقابل) و رمز و نمادپردازی و در سطح فرم و ساختار فنی داستان مولفه هایی مانند توصیفات سوررئالیستی و اکسپرسیونیستی، شخصیت پردازی، لحن، توصیف جزئیات و ساختار روایت و زاویه دید قرار دارد. این شیوه در ادبیات داستانی ایران نیز نمود پیدا کرده است. در ادبیات روایی کلاسیک فارسی، رگه ها نخستین این سبک داستان نویسی را می توان در متونی همچون تذکره های عرفانی، هفت پیکر و شاهنامه به دلیل پیوندشان با اسطوره ها، افسانه ها و باورهای خرافی و شامل بودنشان بر داستان های شگفت انگیز و خارق عادت پیدا کرد. غلامحسین ساعدی در دهه ی 1340بدون هیچ آشنایی با این سبک داستان نویسی، نمونه های نخستین این گونه آثار را خلق می کند. در دهه ی 1360 داستان نویسان ایرانی با آشنایی که از طریق ترجمه با اصول و قواعد رئالیسم جادویی پیدا کردند، آثاری در خور تأمل آفریدند. این آثار اگرچه تحت تأثیر آثار خارجی بودند؛ اما مهم ترین ویژگی آن ها علاوه بر متأثر بودن از فضای اجتماعی و سیاسی ایران، بهره بردن از عناصر و مضامین بومی و محلی است. این پژوهش در پنج فصل تدوین شده است. در فصل اول که کلّیات طرح تحقیق را در بردارد، به طور اجمالی به طرح مسأله اصلی، پیشینه، اهداف، فرضیه ها و در نهایت شیوه ی تحقیق پرداخته شده است. فصل دوم با نگاهی کوتاه به سیر داستان نویسی در اروپا آغاز شده و با ارائه تعاریفی از داستان و مهم ترین عناصر تشکیل دهنده ی آن ادامه یافته است و در نهایت با بررسی و تحلیل مکتب ها و جریان های ادبی از ابتدای قرن هجدهم تا اواخر قرن بیستم به پایان می رسد. در فصل سوم، رئالیسم جادویی به عنوان سبک و شیوه ای نوین در داستان نویسی به طور کامل، کالبد شکافی و تشریح شده است. این تشریح تعاریف، تاریخچه ی پیدایش، خاستگاه، عوامل و زمینه های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی موثر در پیدایش، بررسی و تحلیل مولفه ها و اصول بنیادین، تبیین تفاوت ها و شباهت ها با دیگر سبک ها و مکتب های ادبی و معرفی نویسندگان نام آور رئالیسم جادویی در جهان را شامل می شود. فصل چهارم با ارائه پیشینه ی داستان نویسی در ایران و بررسی مفصلِ رویکرد به رئالیسم در ادبیات داستانی معاصر آغاز می شود. در این فصل، ضمن نشان دادن رگه ها و پیشینه ی نخستین این شیوه در ادبیات روایی کلاسیک ایران، با توجه به مولفه ها، اصول و ویژگیهای شیوه رئالیسم جادویی که در فصل سوم بدان پرداخته شده، مهم ترین آثاری که در ایران به این شیوه نوشته شده است؛ نقد و بررسی شده است. در این نقد، نخست با تحلیل ساختار کلّی داستان ها، تک تک مولفه های رئالیسم جادویی به گونه ای مجزا و جداگانه در هر اثر بررسی شده و با نگاهی تطبیقی، شکل و صورت نمود این شیوه در داستان ها و تفاوت ها و شباهت های آن با نمونه های جهانی بیان شده است.

چکیده: واژه «شخصیت» در ادبیات داستانی معادل واژه «character» در زبان لاتین و در روانشناسی معادل واژه «persona» است، که در تحلیل شخصیت های داستان این اصطلاح در هر دو معنا و کاربرد خود مورد توجه است؛ زیرا شخصیت ها استعاره ای برای ذات و طبیعت بشر هستند و همان طور که هرکدام از اشخاص واقعی دارای ویژگی های روحی و روانی هستند، انسان های غیر واقعی داستان نیز می توانند دارای همین ویژگی ها باشند؛ ضمن این که شخصیت های داستانی را بهتر از انسان های واقعی و افرادی که با آن ها در ارتباط هستیم، می توان شناخت. به دلیل اهمیت شخصیت و شخصیت-پردازی در ادبیات داستانی، این رساله به بررسی دو مقوله ذکر شده در دو اثر "خانه ادریسی ها" و "شب های تهران" از غزاله علیزاده می پردازد. در بیان دیدگاه نویسنده نیز به پرسش های ذیل پاسخ داده می شود: شخصیت های داستان های او از چه طبقه اجتماعی هستند؟ با توجه به کنش ها و گفتگوهای شخصیت ها، ویژگی های فردی و روحی آن ها چیست؟ درون گرا هستند یا برون-گرا؟ و... از نظر شخصیت پردازی در یک نگاه کلّی، اغلب شخصیت های رمان های علیزاده افرادی مأیوس و ناامید هستند که از گذشته خود رضایت چندانی ندارند و هر کدام به دلیل مشکلات و مسائلی که در کودکی و گذشته خود با آن مواجه بوده اند، کمبودها و خلأهایی دارند که در رفتار ها و گفتارهای آن ها نمایان می شود و از این طریق می توان به تحلیل شخصیت ها پرداخت. در کل می توان گفت علیزاده در شخصیت پردازی و تحول شخصیت-ها، همچنین جذب خواننده در دنبال کردن رویدادهای داستان در رمان خانه ادریسی ها نسبت به رمان شب های تهران موفّق تر عمل کرده است. واژگان کلیدی: داستان معاصر، رمان، شخصیت، شخصیت پردازی، غزاله علیزاده.

ادبیات داستانی، بخش مهمی از آثار ادبی است که از آن چه مربوط به واقعیت زندگی ماست سخن می گوید و از میان این آثار داستانی، روایت های بسیاری وجود دارند که به بیان درد-ها و رنج های ملموس آدم های اطراف ما می پردازند. نویسندگانی هستند که «تعهدی اجتماعی» برای هنر قایلند و انسان را به ساختن جهانی بر می انگیزند که شایسته زیستن اوست.در بین آثار ، داستان هایی هستند که کودکان و نوجوانان را مخاطب خود قرار داده اند و دارای رنگ و بوی محلی نیز هستند. ادبیات کودک، بخشی از ادبیات است که برای کودکان مناسب تشخیص داده شده است و در اهداف تربیتی تاثیر موثرو عمده ای دارد.یکی از نویسندگان برجسته ادبیات کودک و نوجوان صمد بهرنگی است که در این پژوهش به بررسی زبان و اندیشه در آثار داستانی کودک و نوجوان او پرداخته شده است. از مهمترین ویژگی های اندیشه ای آثار داستانی صمد بهرنگی می توان گفت که وی در قالب قصه به ترویج عقاید و اندیشه های خود پرداخته است. آثار داستانی اش هر کدام دارای حرف و پیامی هستند. مهمترین ویژگی های زبانی آثار وی عبارتند از این که نثر صمد گفتاری و ابتدایی است، بدون هیچ گونه آرایش لفظی و کلامی که تنها به انتقال محتوای داستان اکتفا می کند. لفاظی و تفنن جای خود را به موضوعات جدی و انتقادی می دهد و ایجاز و اختصار جای عبارت های دور و دراز را می گیرد و نثر صرفاً وسیله بیان اندیشه می شود، نه هدف.

چکیده شیوه ی شاعری فرخی سیستانی با توجه به خصوصیاتی همچون سهل و ممتنع بودن و نیز تغزلات بی نظیر، همواره مورد توجه بسیاری از شاعران بوده است. از جمله این شاعران، سروش اصفهانی شاعر قرن سیزدهم و از شعرای معروف دوره ی بازگشت ادبی است. شاعران این دوره، به شیوه ی شاعران گذشته اقتفا کرده و شیوه ی شاعری و سبک ایشان را زنده کردند. سروش در این راه بسیار موفق بود و اشعاری نغز و شیوا بویژه تغزلاتی شیرین به سبک فرخی سیستانی سروده است. هدف از نگارش این تحقیق، بیان مختصاتی از سبک خراسانی و شعر فرخی سیستانی، ویژگی های شعر دوره ی بازگشت ادبی، و نیز شعر سروش اصفهانی است. مهم ترین مباحثی که از دیوان این دو شاعر برّرسی، مقایسه و تحلیل شده است، عبارتند از: برخی واژگان و ترکیبات، ساختار قصاید ( تغزل، تخلص، شریطه)، برخی از مباحث صور خیال در دو بخش بیان، و بدیع لفظی و معنوی، و مهم ترین درون مایه ها وخاستگاه های شعری آنان. مهم ترین نتیجه ای که در این پایان نامه بدست آوردیم، این است که؛ سروش اصفهانی به عنوان یکی از شاعران بزرگ دوره ی بازگشت ادبی، از نظر اندیشه و فضاسازی های خیالی، فاقد خلاقیت و ابداع بود. شعر او تقلیدی همه جانبه از شیوه ی شاعری شاعران سبک خراسانی بویژه فرخی است. و در این زمینه کاملاً موفق بوده است . واژه های کلیدی: ادبیات تطبیقی، فرخی سیستانی، سروش اصفهانی، سبک خراسانی، دوره ی بازگشت ادبی.

حسّ حسرت و نوستالژی، بخش جدایی ناپذیر ادبیات دفاع مقدّس است. نوستالژی در این شعر، از نوع فردی و مربوط به مسائل زندگی خصوصی نیست. حسرت شاعر جنگ، حسرت جامعه ی او است. اگر از دل تنگی برای رسیدن به شهادت می سراید، حرف شخصی او نیست، با توجّه به مقتضیات آن روزگار، این آرزوی شاعر، حرف دل جمع کثیری از مردم به ویژه جوانان پرشور و انقلابی بوده است که برای رفتن به جبهه و رسیدن به مقام رفیع شهادت از یکدیگر پیشی می گرفتند. همچنین نوستالژی دفاع مقدس شامل دلتنگی برای جبهه و یاران همدل است.

چکیده جنگ تحمیلی به عنوان یکی از رخدادهای عظیم تاریخ معاصر ایران ، حوزه های متفاوت زندگی فردی و اجتماعی ایرانیان را تحت تأثیر قرار داد . ادبیات - و به ویژه شعر – نیز به عنوان یکی از حوزه های تفکر و اندیشه ی ایرانی ، تحولی عمیق را شاهد بود . شاعران ایرانی با آغاز جنگ تحمیلی ، تلاش کردند با استفاده از اسطوره های تاریخی ، ملی و دینی و طرح شخصیت های حماسی در شعر خود ، بر نقش هویت سازی آن ها تأکید نمایند . استفاده از اسطوره ها در سروده های دفاع مقدس ، نشان می دهد که ایرانیان هنوز هم پیوندهای فرهنگی خود را با عناصر هویت بخش تاریخ و فرهنگ کشورشان حفظ کرده اند و از این نمادها و اسطوره ها ، در بازیابی هویت خویش استفاده می کنند . این پژوهش بر آن است تا اسطوره های ملی و دینی را در سروده های دفاع مقدس بازشناسی کرده ، به بررسی توصیفی آن ها پرداخته و نقش این اسطوره ها را در تقویت روحیه ی دفاع و افزایش وفاق و وحدت ملی در میان ایرانیان ، بررسی نماید . این پژوهش در چهار فصل کلی تنظیم شده است ؛ فصل اول کلیاتی درباره ی اسطوره ، فصل دوم بارزترین اسطوره های ملی و حماسی در شعر دفاع مقدس ، فصل سوم پرکاربردترین اسطوره های مذهبی و دینی و فصل چهارم که به دو بخش تقسیم می شود ؛ بخش اول مهمترین شخصیت های شیعی مورد استفاده در شعر شاعران جنگ و بخش دوم اسطوره های عاشورایی در شعر دفاع مقدس ، را در برمی گیرد .

این پایان نامه در نظر دارد به بررسی دو رمان مهم ادبیات جنگ یا پایداری در ایران بپردازد:«ثریا در اغما» اثر اسماعیل فصیح و «سفر به گرای270درجه» اثر احمد دهقان. در این پایان نامه، این دو رمان از منظر زبان، سبک و اندیشه با هم مقایسه شده اند. این تحقیق به بررسی سبک و اندیشه ی مطرح شده در این دو اثر و مقایسه ی آن ها با هم،فراز و فرودها و نقاط قوت و ضعف شان اختصاص دارد. و این که ذهن و زبان احمد دهقان، چه تفاوتی با ذهن و زبان اسماعیل فصیح دارد.

واژه ی «شخصیت» در ادبیات داستانی معادل واژه ی «character» در زبان لاتین و در روان شناسی معادل واژه ی «persona» است. که در تحلیل شخصیت های داستان این اصطلاح در هر دو معنا و کاربرد خود مورد توجّه است؛ زیرا شخصیت ها استعاره ای برای ذات و طبیعت بشر هستند و همان طور که هر کدام از اشخاص واقعی دارای ویژگی های روحی و روانی هستند، انسان های غیر واقعی داستان نیز می توانند دارای این ویژگی ها باشند؛ ضمن این که شخصیت های داستانی را بهتر از انسان های واقعی و افرادی که با آن ها در ارتباط هستیم، می توان شناخت. به دلیل اهمیت شخصیت و شخصیت پردازی در ادبیات داستانی، این رساله به بررسی دو مقوله ی ذکر شده در رمان روسی «جنگ و صلح» اثر لئوتولستوی و رمان ایرانی «زمین سوخته» اثر احمد محمود می پردازد. در بیان دیدگاه هر دو نویسنده نیز به پرسش های ذیل پاسخ داده می شود: هر دو نویسنده از چه روش هایی برای معرفی شخصیت ها استفاده کرده اند؟ با توجّه به کنش ها و گفت و گوی شخصیت ها، ویژگی های فردی و روحی آن ها چیست؟ جامع هستند یا ساده؟ پویا هستند یا ایستا؟ و.... از نظر شخصیت پردازی در یک نگاه کلی، هر دو نویسنده از هر دو شیوه ی شخصیت پردازی مستقیم و غیر مستقیم در معرفی شخصیت های رمان استفاده کرده اند. اغلب شخصیت های رمان «جنگ و صلح» از طبقه ی اشراف هستند. این رمان بیشتر از یک شخصیت اصلی دارد. شخصیت های اصلی رمان پویا و جامع می باشند. اکثر شخصیت های فرعی آن دارای شخصیت نوعی و نماینده ی تیپ خاصی از افراد در جامعه می باشند. رمان زمین سوخته از شخصیت های کمتری نسبت به رمان جنگ و صلح برخوردار است. شخصیت ها ایستا هستند و بیشتر نویسنده سعی کرده است، تیپ های مختلف افراد را در زمان جنگ به تصویر بکشد به همین دلیل بیشتر شخصیت ها نوعی ونشان دهنده طبقه خاصی از مردم در اجتماع هستند. در کل می توان گفت لئوتولستوی در پردازش و معرفی شخصیت ها و استفاده از شیوه های شخصیت پردازی و هم چنین جذب خواننده در دنبال کردن رویدادهای داستان نسبت به احمد محمود در رمان زمین سوخته موفق تر عمل کرده است.

اصطلاح «شخصیت» در ادبیات داستانی معادل واژه ی «character» در زبان لاتین و در روان شناسی، معادل واژه ی «persona» است. واژه ی پیرنگ هم معادل واژه ی (plot) است. این چهار رمان از لحاظ شخصیت و شیوه های شخصیت-پردازی و عناصر پیرنگ مورد بررسی قرار گرفته اند. در یک نگاه کلی، می توان گفت همینگوی در پردازش شخصیت های رمان هایش دقیق عمل کرده است. اغلب شخصیت های رمان «وداع با اسلحه» دچار ناامیدی هستند ولی شخصیت های «زنگ ها برای که به صدا درمی آیند» نسبتاً سرزنده و امیدوارند. در «زمین سوخته» شخصیت های متعددی وجود دارند که تیپ های مختلف افراد جامعه را دربرمی گیرند و بیشتر آن ها به دلیل شتاب زده بودن روند داستان، فرصت تحول و تغییر ندارند. شخصیت های رمان «شطرنج با ماشین قیامت»، تیپ خاصی از افراد جامعه را دربرمی گیرند که می توان آن ها را نمادین دانست چون هرکدام نماینده ی یک بینش خاص هستند. تحول شخصیت های این رمان ناگهانی و بدون زمینه ی لازم است. رمان «وداع با اسلحه» دارای دو پیرنگ اصلی درهم تنیده، با یک پایان باز است. «زنگ ها برای که به صدا درمی آیند»، دو پیرنگ اصلی و چند پیرنگ فرعی و کم اهمیت تر دارد که در برخی موارد پیرنگ اصلی را دچار اطناب می کنند. «زمین سوخته»، یک پیرنگ اصلی مربوط به جنگ و چندین پیرنگ فرعی دارد که هم زمان با پیرنگ اصلی پیش می روند. «شطرنج با ماشین قیامت»، یک پیرنگ اصلی و چند پیرنگ قابل حذف دارد.

ترس و اضطراب از حالات روانی انسان است. در سراسر تاریخ در همه ی فرهنگ ها و تمدن های بشری، ترس ضد ارزش به شمار آمده است و افراد ترسو هم در رویارویی با تصویر خود و ارزش های اخلاقی درونشان و هم در رویارویی با اجتماع و ارزش های فرهنگی، دینی و سنتی به شدت دچار اضطراب، تزلزل و تنش های روحی-روانی می شوند. این اضطراب ها و ترس ها در آثار نویسندگان بازتاب یافته است از جمله چوبک، احمد محمود و دولت آبادی در آثارشان که عبارتند از سنگ صبور، زمین سوخته و جلد اول کلیدر ترس و اضطراب به خوبی دیده می شود. در این تحقیق سعی بر آن شده است که ترس و اضطراب در این آثار بر مبنای دانش روان شناسی مورد بررسی قرار گیرد. شیوه ی تحقیق در این پایان نامه اسنادی-کتابخانه ای است. بر این اساس اطلاعات پس از فیش برداری تنظیم شده است.

چکیده: «صحنه» و «فضا» ازعناصر تشکیل دهنده ی داستان کوتاه و بلند است. نقد داستان بدون در نظر گرفتن این عناصر اساسی بی ارزش و ناقص خواهد بود.واژه ی صحنه(setting) در تئاتر به معنی مکان و محل نمایش است و در ادبیات داستانی به محلی که وقوع رویدادها وحوادث داستان است اطلاق می گردد. واژه ی فضا(atmosphere) به معنی جو و آب و هوا در علم فیزیک است و در ادبیات داستانی به حال و هوایی که به خواننده هنگام ورود به دنیای مخلوق اثر ادبی دست می دهد، فضا و رنگ گویند. در رساله ی حاضر به بررسی این دو عنصر و ارتباط آن ها با عناصر دیگر داستانی پرداخته شده و هم-چنین این دو عنصر در سه رمان «زمین سوخته» احمد محمود، «پل معلق» محمدرضا بایرامی و «نخل های بی سر» قاسم-علی فراست مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از رساله ی حاضر شناخت عناصر «صحنه» و «فضا» در داستان، تفاوت آن ها با زمان ومکان و چگونگی این دو عنصر در رمان های جنگ است. صحنه و فضا در رمان «پل معلق» بسیارملموس و عینی ترسیم شده وفضا سازی با دقت و به صورت نمادین انجام گرفته است. در رمان «زمین سوخته» به علت انتخاب مکان (شهر اهواز) صحنه های کتاب همه دلهره آور و ترسناک هستند و فضا به علت جنگ، فضایی خشک وبی روح است. صحنه پردازی این کتاب به علت زاویه ی دید درونی، واقعی تر و عینی تر است. رمان «نخل های بی سر» به علت غلبه ی صحنه های جنگی، صحنه ها واضح تر، واقعی تر و فضای کتاب متشنج تر است اما صحنه و فضا در رمان «پل معلق» به علت درون مایه ی داستان که مرگ اندیشی نادر یعنی شخصیت اصلی است از دو رمان دیگر ملموس تر است وفضای داستان بیشتر احساس می شود. صحنه و فضای رمان های جنگ، اکثراً دلهره آور و ترسناک است.

یکی از اصلی¬ترین هنر شاعران تصویرآفرینی در شعر است که از قوه تخیل آنان نشأت می¬گیرد. از میان تصویر-سازی¬های مختلف از طبیعت، پاس¬های زمانی در اشعار شاعران، تصاویر و توصیفات زیادی را به خود اختصاص داده است. نظامی و منوچهری از آن گروه شاعران¬اند که تصاویر و توصیفات روز، شب، آسمان، ماه و ستارگان، طلوع و غروب خورشید در اشعار آنان جایگاه ویژه¬ای دارد. بنابراین در این پایان¬نامه کوشش شده است تا ظرایف خیال این دو شاعر در این خصوص با تکیه بر علم بیان و استناد به شعر آنان، تعبیر، تفسیر و مقایسه شود. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر این است که تصاویر مربوط به شب در شعر منوچهری بالاترین بسامد را دارد و در مقابل در شعر نظامی طلوع خورشید و دمیدن صبح بیش¬ترین بسامد را به خود اختصاص داده است. از میان صور¬خیال تشبیه اصلی¬ترین عنصر خیال در تصاویر منوچهری به شمار می¬رود و استعاره (مصرّحه و مکنیه) نیز اساس شیوه نظامی در تصویرآفرینی است. عنصر رنگ و صبغه اشرافی در تصاویر هر دو شاعر مورد توجه است.

حسب حال یا زندگی نامه ی خود نوشت گونه ای زندگی نامه و شاخه ای از آن است که دربردارنده ی تاریخ زندگانی یا دوره ای از زندگی شخص به قلم خود اوست. این نوع ادبی در شمار ادبیّات اعترافی است که بازندگی نامه، شرح حال، ترجمه ی احوال، خاطرات، یادداشت های روزانه، نامه ها و وقایع نامه ها پیوستگی نزدیکی دارد. تبیین نوع ادبی حسب حال و انواع مرتبط با آن، سابقه ی پرداختن به این نوع ادبی در ایران و دلایل برجستگی و ماندگاری برخی حسب حال ها و بررسی و تحلیل برجسته ترین حسب حال های عصر قاجار اهداف مد نظر در این پژوهش است که مطالب به روش کتابخانه ای گردآوری شده است. در عصر قاجار زندگی نامه های خودنوشت بیشتر در قلمروی ادبیّات سیاسی به کار گرفته می شدند و بیانگر دید و نگرش نویسنده نسبت به مسائل سیاسی جامعه است. این پژوهش در پنج فصل تدوین گردیده. پس از مقدمه، روش، اهداف، پیشینه ی تحقیق و ارائه ی فرضیات در فصل دوم تحت عنوان کلیّات به تعریف این نوع ادبی و انواع مرتبط با آن پرداخته شده است. فصل سوم به بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در عصر قاجار اختصاص دارد. در فصل چهارم وضعیّت نثر فارسی در عصر قاجار مورد بررسی قرار گرفته و نهایتاً در فصل پنجم وضعیّت این نوع ادبی در عصر قاجار و انتخاب برجسته ترین حسب حال ها و نقد و تحلیل آنها آمده است.

ادبیات پایداری به دلالت های عام زندگی بشر اشاره دارد. شاعران و نویسندگان پایداری سعی می کنند تا در قالب انواع مختلف ادبی مانند داستان، رمان، شعر و فیلم به آفرینش صحنه هایی از زندگی بپردازند و این نمود ها و مولفه ها را به نمایش می گذارند. مهمترین مولفه های ادبیات پایداری را می توان مبارزه با ظلم و ستم، توصیف و ستایش شهیدان و ستایش آزادی و آزادگی نام برد. اغلب متون ادبیات پایداری به بررسی این مولفه ها می پردازند و سعی می کنند تا صلح و عدالت محوری را با تکیه بر عناصر جایگزین مانند ادبیات، مذاکره و قربانی ترویج دهند و به نوعی از بروز جنگ جلو-گیری کنند. قرآن کریم به بهترین وجه، نمود ها و مولفه های پایداری را که بیشتر در قالب داستان زندگی پیامبران ارائه شده است، به نمایش می گذارد. داستان حضرت ایوب (ع) و فیلم «ملک سلیمان نبی» ساخته شهریار بحرانی، به موضوع پایداری این دو پیامبر در مقابل اجنه (ماوراء طبیعت) و افکار شیطانی اشاره می کنند. رمان «تنگسیر» چوبک، بیانگر نبرد انسانی مبارز برای احیای حق خود و خانواده اش از دست دیگران است. و شعر روایی «ظهر روز دهم» امین پور نیز به واقعه تاریخی عاشورا و نبرد کودکی در جبهه حق علیه باطل اشاره می کند. رمان «سوران سرد» جواد افهمی، به خاطرات سهراب و به مبارزه و تلاش وی برای پیدا کردن جاسوس پایگاه «سوران» اشاره دارد و با استفاده از تکنیک بازگشت به گذشته، زمان غیر خطی را به نمایش می گذارد. متون روایی نام برده به جز رمان «سوران سرد»، بر اساس زمان خطی داستانی گسترش می یابند و حوادث یکی پس از دیگری برای شخصیت اصلی به صورت زنجیر وار به وجود می آیند؛ به گونه ای که ابتدا وضعیت متعادل برقرار است. سپس با بروز حادثه ای، این وضعیت دچار روند تغییر می شود و وضعیت نا متعادل بر رمان حاکم می شود. بعد از ذکر حادثه ها، روایت به وضعیت متعادل سامان یافته ای می-رسد و پایان می یابد. بعد از تحلیل ساختاری، متون روایی ذکر شده به جز رمان «سوران سرد»، با نظریات توردوف و گریماس منطبق هستند و با ترسیم تضاد ها و تعارض ها به آزمایش اشخاص می پردازند.

ادبیات داستانی به عنوان یکی از ساختارهای اصلی ادبیات در دوره معاصر نقش مهمی در انعکاس تحولات اجتماعی ایران بعد از مشروطه داشته است. به همین جهت برای شناخت جامعه می توان به عنوان منبعی موثق به داستان های قبل و بعد از انقلاب مراجعه نمود. تحولات انقلاب اسلامی نه تنها در بخش های سیاسی، اجتماعی بلکه بخش های ادبی و هنری جامعه را تغییر داد و زمینه را برای انتقال و بیان اهداف و آرمان های انقلاب در آثار گوناگون ادبی فراهم کرد. جنگ نیز به عنوان مهم ترین واقعه پس از انقلاب فرصت مناسبی را در اختیار نویسندگان قرار داد تا نظرات متفاوت خود را در خصوص انقلاب و جنگ ارائه دهند. گروهی از نویسندگان چه در طول سال های جنگ و چه پس از آن به دفاع از آرمان های انقلاب و دفاع مقدس و گروهی دیگر با نگاه انتقادی به بیان پیامدها و خسارات جنگ و نکات منفی آن پرداختند. گروه اول داستان های موسوم به «داستان های دفاع مقدس» را خلق کردند. گروه دوم نویسندگان داستان ها و رمان های موسوم به «ضدجنگ» هستند که پس از آزادسازی خرمشهر شکل گرفتند و تلاش کردند تا جنبه های ناگفته و کمتر پرداخته شده جنگ را در اختیار خوانندگان قرار دهند و بدین گونه آنان را با چهره ی واقعی جنگ آشنا سازند. داستان های ضدجنگ به داستان هایی اطلاق می شود که نسبت به جنگ موضع منفی دارند و جنگ و پیامدهای آن را متوجه نظام حاکم می کنند. جنگ شهرها موضوع اصلی و محوری در داستان های ضدجنگ است و سایر موضوعات در کنار پرداختن به این موضوع مورد توجه قرار می گیرند. در این پژوهش پس از مطالعه و بررسی آثار داستانی ضدجنگ ویژگی هایی که سبب معرفی این آثار به عنوان ضدجنگ شده، معرفی شدند و مشخص شد که نویسندگان نه با هدف تخریب یا توهین به آرمان های دفاع مقدس که با هدف بیان چهره ی واقعی جنگ و واقعیات هشت سال دفاع مقدس به موضوعات و مسائلی توجه داشتند که در سایر آثار داستانی دفاع مقدس کمتر مورد توجه بوده است.

به عقیده ی یونگ، کهن الگوها مهم ترین اشکال تجسمات فکری و عاطفی بشری هستند که به صورت گونه های موروثی در ناخودآگاه جمعی هر فردی نهفته اند. این صورِمثالی، طرح و الگوی کلیِ رفتار انسان محسوب می شوند و زمینه ی عملکردهای مشابه را فراهم می سازند. کهن الگوها در قالب تصویرهای نمادین در اساطیر، رویاها، بیماری های روان نژندی و آفرینش های هنری و ادبی نمود پیدا می کنند. از این رو آن دسته از آثار ادبی که ریشه در فرهنگ و اساطیر کهن دارند و از ناخودآگاه نویسنده نشأت گرفته اند؛ قابلیت نقد کهن الگویی یا اسطوره ای-روانشناختی را دارند. داستان«پارسیان و من» را می توان از این دست آثار به شمار آورد. «آرمان آرین» در این داستان، اسطوره، حماسه و تاریخ ایران را با الهام از شاهنامه و متون کهن، برای نوجوانان بازنویسی کرده است. پارسیان و من از آثار موفقی است که علاوه بر دادن اطلاعات اسطوره ای و تاریخی، می تواند به شناخت نوجوان از خود و گذشتگانش و نیز نوعی آگاهی و هوشیاریِ روانی کمک کند. همچنین نیاز روانیِ نوجوان به قهرمان پروری را در نوعی همزاد پنداری با قهرمانان اسطوره های ملی، برآورده کند. از آنجا که این اثر سرگذشت قومی و ملی است و ریشه در ناخودآگاه جمعی ما دارد، بستر مناسبی برای ظهور کهن الگوهاست. این پژوهش با استفاده از نمادهای کهن الگویی، کهن الگوهای نمود یافته در داستان را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و نگارنده سعی کرده است ضمن بررسی کهن الگوها، تأثیر آن ها را در آگاهی و رشد شخصیت نوجوان نشان دهد. این اثر علاوه بر اینکه مبحث اسطوره و در ژرف ساخت آن، کهن الگوها را در متنی روان برای نوجوانان مطرح می کند؛ می تواند حرکت هدفمند کشف خویشتن و کمال را در سنین پایین به جریان بیندازد.

اضطراب و هراس از حالات روانی انسان است و افراد در رویارویی با خود و هم در رویارویی با اجتماع ، دچار اضطراب و هراس می شوند . در این پژوهش محور اصلی بحث ، اضطراب ناشی از موانع فرهنگی و اجتماعی موجود در جامعه در برابر زنان است . موانع فرهنگی و اجتماعی تأثیر به سزایی در اضطراب زنان دارند و به خوبی در رمان ( چراغ ها را من خاموش می کنم ، زنان بدون مردان و چه کسی باور می کند رستم ) دیده می شود . رمان هایی که شخصیت اصلی را به جنس زن اختصاص می دهند بدون شک حاوی مضامینی هستند که جسم و روح زن را به نمایش می گذارد . یکی از این مضامین که مورد توجه بیشتری واقع شده است ، وظایفی است که به زن محول می شود از ازدواج گرفته تا زایمان و نگهداری و تربیت فرزندان .در رمان زنان بدون مردان ، فرهنگ و باورهای عمومی بیشترین مانع فرهنگی و اجتماعی محسوب می شود و اضطراب از ارزیابی دیگران پر بسامدترین نوع اضطراب برای رمان های زنانه است و پس از آن خشونت .خشونتی که ناشی از مردسالاری حاکم بر خانواده هاست . شیوه ی تحقیق در این پایان نامه ، اسنادی – کتابخانه ای می باشد . بر این اساس اطلاعات پس از فیش برداری تنظیم شده است .

امروزه در کشورهای در حال توسعه موضوع موفقیت پروژه های عمرانی بسیار مهم و حساس می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی عوامل تاثیرگذار بر موفقیت پروژه های عمرانی در بخش راه و شهرسازی استان هرمزگان می باشد. پژوهش حاضر در زمره تحقیقات کیفی-کمی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر خبرگان راه و شهرسازی حاضر در استان هرمزگان می باشد. حجم افراد شرکت کننده در پژوهش حاضر برابر با 10 نفر می باشد. محقق برای شناسایی عوامل تاثیرگذار بر موفقیت پروژه های عمرانی از مصاحبه و مطالعات کتابخانه ای استفاده کرده است. در این بخش 12 معیار به عنوان معیارهای اصلی برای موفقیت پروژه عمرانی شناسایی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده محقق از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده نموده است. برای جمع آوری نظرات خبرگان در این گام محقق از پرسشنامه مقایسات زوجی استفاده نموده است. نتایج تحقیق گواه این است که عواملی همانند نیروی انسانی، حمل و نقل، تدارکات و رعایت قوانین و مقررات دولتی بیشترین وزن را برای موفقیت پروژ های عمرانی کسب کرده اند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.