ریخته گری با مدلهای فومی از روشهای نوین تولید قطعات با کیفیت قابل توجه است که در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از شرکتهای معروف خودروسازی جهان قرار گرفته است . در این روش ابتدا مدل فومی قطعه مورد نظر تهیه شده و توسط یک نوع پوشان مخصوص پوشش داده می شود. سپس با استفاده از این مدل و یک درجه ویژه، قالبگیری با ماسه خشک انجام می گیرد. پر شدن قالب یا ذوب و تجزیه ماده فومی و خروج محصولات ناشی از این تجزیه از طریق لایه پوشان نسوز و جایگزینی مذاب بجای آن صورت می گیرد. در این روش تاثیر جنس ، ویژگیها و شرایط کاربردی نظیر قابلیت عبور گاز و مقاومت پوشان در مقابل فلز مذاب و همچنین دمای بارریزی که نرخ تجزیه مدل فومی را تعیین می کند، از اهمیت بسزایی برخوردار است . در این پژوهش ، تاثیر نوع و ضخامت پوشان و همچنین دمای بارریزی بر کیفیت قطعه چدنی اعم از کیفیت ظاهری، استحکام کششی، دانسیته ظاهری و ساختار میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفته است . یاقته های آزمایشی نشان داد که برای ریخته گری موفقیت آمیز قطعات چدن خاکستری با مدلهای فومی، استفاده از پوشانهایی با قابلیت عبور گاز زیاد و دمای بالا بارریزی نسبتا پایین برای پوشان با قابلیت عبور گاز کم، مطلوب عبور گاز کم، مطلوب می باشد. ساختار میکروسکوپی نمونه های آزمایشی تفاوت فاحشی با نمونه های معمولی ندارند، فقط کاهش محسوسی در اندازه و توزیع تیغه های گرافیتها مشاهده می شود و بخصوص تشکیل تیغه های گرافیت ریز در اثر القای عنصر کربن به مذاب و جوانه زنی گرافیتها بر روی آنها قابل توجه است .