با توجه به تکثیر غیر جنسی و وارداتی بودن ارقام سیب زمینی(solanum tuberosum)، یکی از مشکلات پیش روی اصلاح سیب زمینی در کشور فقدان تنوع ژنتیکی و محدود بودن تنوع ژنتیکی این محصول می باشد. از چندین سال قبل در گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز تلاش هایی در جهت اصلاح ژرم پلاسم این محصول استراتژیک شروع شده است که برخی از آنها بر پایه دورگ های بین دو زیر گونه توبرزوم و آندیژنا می باشند. به منظور بررسی امکان دستیابی به کلون های امید بخش و استفاده از آنها به عنوان غده های بذری و یا ایجاد ارقام جدید، آزمایشی با استفاده از 44 کلون نسل اول حاصل از نتاج سه تلاقی پیکاسو × آندیژنا، مورن × آندیژنا و پیکاسو × مورن به همراه ارقام شاهد آگریا، ورنا و ساتینا با استفاده از طرح حجیم شده در چهار تکرار اجرا شد. با توجه به مقایسه میانگین داده ها کلون های 4pm (7/760 گرم در بوته)، 9ma (7/683 گرم در بوته)، 13pm (7/670 گرم در بوته)، 25pm (666 گرم در بوته )، 30pm (3/665 گرم در بوته) و 26pa (646 گرم در بوته)، عملکرد بالاتر از ارقام شاهد داشتند. ولی با ارقام شاهد اختلاف معنی داری نداشتند و از نظر درصد ماده خشک کلون های 30pm (03/20)، 5pa (08/19)، 10pm (31/18)، 15ma (02/18)، 23pa (93/17)، 16pm (59/17)، 17pa (58/17)، 25pm (3/17)، 36pm (15/17) و 31pa (13/17) دارای ماده خشک بالاتر از ارقام شاهد بودند ولی با ارقام شاهد اختلاف معنی داری نداشتند.

بررسی اثر متقابل ژنوتیپ و محیط و تعیین رقم مقاوم به تنش های مختلف از جمله سرما و پایداری عملکرد لاین های امید بخش جو، یکی از مسایل مهم در به نژادی و زراعت کارآمد است که در توسعه و گسترش ارقام اصلاح شده حائز اهمیت فراوان می باشد. این آزمایش نیز به منظور تعیین رقم مقاوم به تنش سرما و پایداری عملکرد لاین های جو با تعداد 9 لاین به همراه یک شاهد به مدت یک سال در ایستگاه تحقیقات آلاروق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. این آزمایش در سال زراعی 1391 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل و کارهای آزمایشگاهی آن در دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی انجام گرفت. هر کدام از ژنوتیپ ها در سطح 7 متر مربع کشت شد. فاصله خطوط کشت 20 سانتی متر و عمق کاشت 7 سانتی متر بود. در طول مرحله داشت، جهت دفع علفهای هرز پهن برگ و باریک برگ از سموم تاپیک و پوماسپور استفاده شد. زمین مورد کشت پس از شخم به عرض 60 سانتی متر فاروکشی شد و کشت در مهر ماه انجام گرفت. یادداشت برداری از سرمازدگی ارقام و ژنوتیپ های های مورد بررسی بر اساس دستور العمل بخش تحقیقات غلات انجام شد: در زمان برداشت نیز تعدادی از صفات مورفولوژیک از جمله تعداد پنجه، تعداد پنجه بارور، طول ریشک، طول سنبل، تعداد سنبلچه در سنبل و ... در هر یک از ژنوتیپ ها اندازه گیری شده و داده ها با نرم افزار sas تجزیه و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام گرفت. بیشترین میزان عملکرد مربوط به ژنوتیپ شماره 9 با 6/5 تن در هکتار و کمترین میزان عملکرد مربوط به ژنوتیپ شماره 3 با 5/6 تن در هکتار بود. مقایسه میانگین عملکرد ژنوتیپها در مجموع آزمایشات نشان داد که ژنوتیپ شماره 9 با عملکرد 6/5 تن در هکتار، و 6 درصد افزایش عملکرد در مقایسه با رقم شاهد دارای عملکرد بالا و ژنوتیپ شماره 3 با کاهش 21 درصدی عملکرد نسبت به رقم شاهد بهمن دارای کمترین میزان عملکرد 89/2 تن در هکتار بود. همچنین جدول همبستگی پیرسون نشان داد که بین خصوصیات تعداد سنبلچه در سنبل، تعداد دانه در سنبل، وزن دانه در کل بوته و شاخص برداشت با عملکرد دانه رابطه معنی داری برقرار است.

به منظور بررسی تاثیر تنش کم آبی بر برخی از ویژگی های فیزیولوژیک، مورفولوژیک و همچنین تاثیر آن در انتقال مجدد ماده خشک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و به صورت گلدانی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392اجرا شد. فاکتور اول، تنش کم آبی در سه سطح 35، 60 و 85% بر حسب ظرفیت مزرعه بوده و از ارقام 1(oroum)، 2 (zareh)،3 (mihan) ، 4(zrn/ shiroodi/ 6/ zrn/ 5/ omid/ 4/ bb/ kal/ ald/ 3/ y50 e/ kal 3/ emu)، 5(jagger "sib"/ 3/ lagos-7// guimatli 2/ 17)، 6(solih)، 7(gupra-1/ 3/ crocl/ ae. squarrosa (224)//2 opata/ 4/pantheon)، 8 (fin/ acc/ ana/ 3/ pew"s" 4/ f 12.71/ coc/ cno 79 2/5/catbird)، 9(corne lius)، 10(mv laura) به عنوان فاکتور دوم استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که با افزایش سطوح کم آبی، پتانسیل اسمزی، کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد گیاه کاهش یافت، در صورتی که میزان پرولین و قندهای محلول، میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت به طور معنی-داری افزایش نشان دادندده رقم گندم از نظر مولفه های مرتبط با انتقال مجدد شامل میزان ماده خشک انتقال یافته از بوته، طول پدانکل و عملکرد دانه و اجزای آن یعنی تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف معنی داری در بین ارقام گندم از نظر میزان انتقال مجدد ماده خشک از ساقه، برگ، پدانکل و کل بوته در سطح 1%=? و سنبله در سطح 5%=? وجود داشت. ارقام گندم مورد مطالعه تفاوت های معنی داری از نظر محتوی آب نسبی، ارتفاع بوته، طول پدانکل، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت داشتند